Του Ορέστη Καλογήρου*
Το ζήτημα της πολιτικής διαφθοράς, του λεγόμενου «πολιτικού χρήματος», αποτελεί ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα που καλείται να αντιμετωπίσει η δημοκρατία. Το καλύτερο για τη δημοκρατία μας θα ήταν η δικαστική έρευνα να προβεί άγονη. Όμως, δυστυχώς, όλοι γνωρίζουμε ότι το πολιτικό χρήμα υπάρχει και ότι η διαφθορά είναι ένα στοιχείο του δημόσιου βίου καλά εδραιωμένο σε γκρίζες περιοχές, όπου διαπλέκονται κακώς εννοούμενα συμφέροντα παραγόντων του δημόσιου και του επιχειρηματικού βίου. Εξάλλου, ήδη οι πρώτες περιπτώσεις διαφθοράς πολιτικών προσώπων έχουν πάρει το δρόμο της δικαιοσύνης. Στην πόλη μας δύο τουλάχιστον πολύκροτες υποθέσεις απασχολούν τη δικαιοσύνη, αυτή του κυκλώματος τοκογλυφίας και εκείνη της υπεξαίρεσης του ταμείου του δήμου Θεσσαλονίκης.
Το απόστημα της διαφθοράς πρέπει να σπάσει, όχι μόνο επειδή αυτό είναι το ηθικά, πολιτικά και νομικά ορθό. Η χώρα βρίσκεται εδώ και καιρό στη δίνη μιας βαριάς οικονομικής κρίσης και μέχρι στιγμής το τεράστιο βάρος για την υπέρβασή της σηκώνουν οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι και οι άνεργοι. Όσοι και όσες υφίστανται τις θυσίες της ανάκαμψης οργίζονται δικαιολογημένα. Μια ενδεχόμενη ανεξέλεγκτη κατάρρευση του πολιτικού προσωπικού θα έχει ως επακόλουθο ανεξέλεγκτες αντιδράσεις και συνέπειες και ακόμη μεγαλύτερη ενίσχυση των άκρων. Πριν από μερικά χρόνια μέσα από την επιχείρηση «καθαρά χέρια» των ιταλών δικαστών επήλθε μια ανανέωση του πολιτικού προσωπικού της χώρας.
Μεγάλα ονόματα της πολιτικής ζωής, κόμματα με ιστορική παρουσία στην πολιτική ζωή της Ιταλίας εξαφανίστηκαν ντροπιασμένα από τον πολιτικό χάρτη. Όμως, οι δημοκρατικοί και συνταγματικοί θεσμοί της Ιταλία άντεξαν στους ισχυρούς κραδασμούς για δύο λόγους. Οι θεσμοί ήταν ισχυρά εδραιωμένοι και η κάθαρση δεν έγινε σε συνθήκες βαριάς οικονομικής κρίσης. Δυστυχώς και οι δύο αυτές προϋποθέσεις δεν ισχύουν σήμερα στη χώρα μας. Σε μια τέτοια κατάσταση είναι επείγουσα ανάγκη να ξεχωρίσουμε το υγιές τμήμα του πολιτικού κόσμου από το άρρωστο. Όλοι οι επίορκοι πρέπει να πληρώσουν το τίμημα της δικαιοσύνης. Όμως, εμείς οι πολίτες θα πρέπει να εμπιστευτούμε τους, έστω λίγους, έντιμους πολιτικούς που υπάρχουν σε όλα τα τμήματα του συνταγματικού πολιτικού τόξου.
Η ισοπέδωση και η απαξίωση των πάντων αποτελεί κάκιστη υπηρεσία προς τη δημοκρατία μας. Από την άλλη μεριά, οι έντιμοι πολιτικοί οφείλουν να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Καμία ανοχή και καμία κακώς εννοούμενη «συναδελφική αλληλεγγύη» δεν θα γίνει αποδεκτή από τους πολίτες. Πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι το πολιτικό κόστος της συγκάλυψης θα είναι πολύ μεγαλύτερο από το αντίστοιχο πολιτικό κόστος της κάθαρσης.
*Ο Ορέστης Καλογήρου είναι καθηγητής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης