Aυτό που ενδιαφέρει τους πολίτες είναι, ότι εδώ και δύο χρόνια δεν υπήρξε καμία αξιοποίηση της λίστας Λαγκάρντ για την σύλληψη φοροδιαφυγής, σε αντίθεση με άλλες χώρες, που παρέλαβαν παρόμοιες λίστες και τις αξιοποίησαν για το δημόσιο συμφέρον. Ο όλος χειρισμός του θέματος, τόσο από το πολιτικό σύστημα, όσο και από το ΣΔΟΕ, υπήρξε κωμικοτραγικός, παιδαριώδης, εξοργιστικός και χωρίς καμία θεσμική βάση. Για όλα αυτά υπάρχουν σοβαρές πολιτικές, υπηρεσιακές και ενδεχομένως ποινικές ευθύνες και πρέπει να αποδοθούν. Αλλά και η εικαζόμενη διαγραφή ονομάτων-συγγενών του πρώην υπουργού οικονομικών, πρέπει να διερευνηθεί άμεσα. Σημαντικότερο όλων, όμως, είναι η άμεση και ριζική φορολογική μεταρρύθμιση για τον διαχωρισμό της φορολογικής από την φοροεισπρακτική πολιτική. Η πολιτική ηγεσία θέτει το πλαίσιο και τους κανόνες, ενώ μια ανεξάρτητη αρχή, απαλλαγμένη από την κομματοκρατία, πρέπει να φροντίζει για την είσπραξη φόρων και επιβολή προστίμων. Η απεξάρτηση του συστήματος συλλογής φόρων και επιβολής προστίμων από την πολιτική εξουσία είναι επείγουσα ανάγκη. Για το σκοπό αυτό, είναι επίσης απαραίτητη η ίδρυση φορολογικών δικαστηρίων για την γρήγορη εκδίκαση φορολογικών υποθέσεων και την είσπραξη των προστίμων. Μέχρι να γίνει η κατάλληλη συνταγματική αναθεώρηση, πρέπει να τεθούν οι βάσεις, ώστε να υπάρξει μέριμνα στα πλαίσια του σημερινού νομικού συστήματος. Η συζήτηση για την λίστα Λαγκάρντ θα αποκτήσει ουσιαστικό περιεχόμενο, μόνον αν αποτελέσει αφετηρία εξυγίανσης του φορολογικού συστήματος.
