Η απουσία σοβαρού κυβερνητικού έργου είναι εντυπωσιακή σε ότι αφορά στις μεγάλες αλλαγές που έχει ανάγκη η χώρα. Η κυβέρνηση φαίνεται να λειτουργεί μόνο τις ημέρες των επισκέψεων της τρόικας. Και προσπαθεί πανικόβλητη να ετοιμάσει τα «παραδοτέα». Το ομολογεί ο ίδιος ο πρωθυπουργός, που πιέζει τους υπουργούς «για την μέγιστη δυνατή απόδοση, ως τα μέσα του Ιουνίου, λόγω της αξιολόγησης της τρόικας». Ανάμεσα στις επισκέψεις της τρόικας ελάχιστα υπουργεία και οργανισμοί προσπαθούν να παράξουν έργο. Αλλά και οι ελάχιστοι υπουργοί που προσπαθούν, το κάνουν με τόσο αργούς ρυθμούς, ώστε δεν διακρίνει κανείς, αν πρόκειται για έστω αργές μεταρρυθμίσεις ή για επικοινωνιακές κινήσεις επί χάρτου. Έχει αναδειχθεί σε «φετίχ» η απόλυση 15.000 δημοσίων υπαλλήλων, λες και θα άλλαζε κάτι στο Δημόσιο με 10.000 ή 20.000 λιγότερους υπαλλήλους. Το Δημόσιο θα αλλάξει με ριζική αναδιάρθρωσή του: κατάργηση του νομικισμού και της γραφειοκρατίας, αξιοποίηση των αρίστων, κατάργηση της μονιμότητας για τους νεοεισερχομένους, διαφάνεια στις διαδικασίες ανάθεσης των δημοσίων συμβάσεων και έργων, αξιολόγηση και μέτρηση της παραγωγικότητας, θέσπιση κινήτρων – αντικινήτρων. Ακόμα χειρότερα είναι τα πράγματα με τη λεγόμενη «αντιμνημονιακή» αντιπολίτευση. Εγκλωβισμένη σε αδιέξοδες στρατηγικές, δεν έχει σχέδιο εξόδου από την κρίση, ισχυρίζεται ότι θέλει (;) να μείνει η χώρα στο ευρώ, αλλά χωρίς καμία δημοσιονομική προσαρμογή και χωρίς καμία σοβαρή διαρθρωτική αλλαγή. Οι πολίτες κάνουν τεράστιες θυσίες και το πολιτικό σύστημα συνεχίζει να είναι απόν από τη μεγάλη μάχη των αλλαγών. Χωρίς πραγματικές αλλαγές στη λειτουργία του κράτους, στο πολιτικό σύστημα και στο παραγωγικό μοντέλο, η Ελλάδα μπορεί τελικά να καταφέρει να παραμείνει στο ευρώ, αλλά με μεγάλο κοινωνικό κόστος, στην περιφέρεια της Ευρώπης ως μια ξεχασμένη χώρα. Η Δυναμική Ελλάδα εργάζεται για την υπέρβαση της κρίσης προς όφελος της κοινωνίας και των πολιτών.
