Του Τάσου Καρκαντζέλη*
Ξεχνάμε τον κρατικό τομέα. Για πολλά πολλά χρόνια δεν πρόκειται να δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας. Αντίθετα θα μειώνει και τις ήδη υπάρχουσες για τουλάχιστον μια 10ετία.σπαταλάμε πολύτιμους οικονομικούς και ανθρώπινους πόρους για να κρατήσουμε σε ζωή ταριχευμένους δεινόσαυρους.
Ξεχνάμε τις μεγάλες διεθνείς επενδύσεις. Έχουμε ελάχιστα έως κανένα συγκριτικά πλεονεκτήματα σε σχέση με όλους τους γείτονές μας. Ακόμη κι αν κάνουμε άλματα στην ανταγωνιστικότητά μας, θέλουμε μια 5 ετια για να φτάσουμε κάπως στα ευρωπαϊκά δεδομένα. Αν τότε ξεκινήσει μια επένδυση θέλει τουλάχιστον μια τριετία για να φτάσει σε λειτουργικό επίπεδο. Αρα καλή 10 ετία κι εδώ.
Δεν υπάρχουν εταιρείες των 1000 εργαζομένων στην Δράμα (και είναι μετρημένες στα δάκτυλα σε όλη την Ελλάδα). Ελάχιστες έχουν προοπτικές επιπλέον ανάπτυξης για τους ίδιους λόγους με παραπάνω.
Κι όμως όλο το σύστημα (κράτος, κόμματα, τράπεζες, συνδικάτα ) έχουν στραμένη ΟΛΗ την προσοχή τους πάνω σ’ αυτούς. Σπαταλάμε πολύτιμους οικονομικούς και ανθρώπινους πόρους για να κρατήσουμε σε ζωή ταριχευμένους δεινόσαυρους.
Από την άλλη οι πραγματικές μας ελπίδες κοιλοπονούν παρατημένες στο σκοτάδι.
Ας δούμε ποιες είναι αυτές.
Τοπικοί πρωταθλητές των 100 ατόμων
Πχ στην Δράμα Λαζαρίδης, Παυλίδης, Κυριακίδης, Νεογαλ, Γουντζίδης, Raycap. Πρέπει να προσεχτούν ως κόρη οφθαλμού και σε αντάλλαγμα να βοηθήσουν τις μικρότερες μονάδες γύρω τους να αναπτυχθούν. Να μεγαλώσουν αλλά να γίνουν και ο πολιορκητικός κριός που θα σύρει και τους άλλους μαζί τους.
Αντίθετα μαυτά όμως σήμερα αντιμετωπίζονται σαν η μόνη αγελάδα που μπορεί να αρμεχτεί.
Αυτό πρέπει να σταματήσει. Υπηρεσίες, Τράπεζες, συνδικάτα, προμηθευτές πρέπει να κάτσουν μαζί τους και να δούν ΟΛΑ τους τα προβλήματα με ένα νέο μάτι. Που μπορούν να του βοηθήσουν και κυρίως ΠΩΣ μπορούν να βοηθηθούν απ’ αυτές.
Δεκάδες υπάρχουσες μικρές επιχειρήσεις των 5 ατόμων που μπορούν να τους κάνουν 20
Υπάρχουν ήδη. Εχουν ξεπεράσει τις παιδικές ασθένειες. Έκαναν ήδη το σημαντικότερο βήμα να προσλάβουν.
Τώρα χρειάζεται να κάνουν το μεγάλο άλμα και να βγούν στο εξωτερικό. Είναι αυτοί που πρέπει να προσεχτούν περισσότερο σε σχέση με νέες επενδύσεις και χρηματοδοτήσεις. Αντιγράφουν ή πάνε πίσω από τους τοπικούς πρωταθλητές και μπορούν και οι ίδιοι να μεγαλώσουν μαζί τους.
Εκατοντάδες νέες επιχειρήσεις των 2-5 ατόμων
Το μέγεθος που ξελάσπωσε την Αν. Ευρώπη. Καινοτομία, φρέσκια ματιά σε παλιές αγορές, επαγγελματισμός, συνεργασία, μικρές δύσκολες αγορές. Λέξεις που μόνο σε αυτές τις πολύ μικρές ΝΕΕΣ εταιρείες έχουν νόημα. Από όλα αυτά τα νέα παιδιά που δεν μπορούν να ελπίζουν πια σε ένα διορισμό ή δεν θέλουν να δουλέψουν για 500€.
Που ανα 2-3 θα ανοίξουν τα δικά τους φτερά, με την βοήθεια του περιβάλλοντός τους και των υπολοίπων άνεργων φίλων τους.
Που θα εκμεταλλευτούν τις γνώσεις και τις γνωριμίες τους στο εξωτερικό.
Που δεν χρειάζονται πολλά κεφάλαια καθώς στην πλειοψηφία τους είναι επενδύσεις μικρότερες από 10.000 €.
Εδώ είναι που πρέπει να συζητήσουμε σαν κοινωνία.
Καταρχήν για να πείσουμε την μαμά τους που ελπίζει ακόμη στον ξάδερφο κομματάρχη,
Έπειτα για να πείσουμε την γιαγιά και τον θείο από την Γερμανία, ότι τα λεφτά τους είναι ασφαλή και θα του αποδώσουν πολύ περισσότερο από το να κάθονται στην τράπεζα.
Και έπειτα για να πείσουμε επιμελητήρια και δημόσιο για να τους αντιμετωπίσουν σαν την μόνη μας ελπίδα και όχι σαν ενόχληση.
Ο Τάσος Καρκαντζέλης είναι Μηχανικός Παραγωγής και Διοίκησης