Του Αχιλλέα Γραβάνη*
Διαπιστώνουμε και πάλι τις τελευταίες ημέρες την άποψη που έχει η θρησκόληπτη και η χαοτική Αριστερά για τη δημοκρατία στα πανεπιστήμια. Με βία και προπηλακισμούς εμποδίζουν την εφαρμογή του νέου νόμου για τα ΑΕΙ και την εκλογή των μελών των Συμβουλίων τους. Μειοψηφίες φοιτητών βρίζουν και προπηλακίζουν εν χορώ και κάτω από τις τηλεοπτικές κάμερες τον πρώην πρύτανη του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης και τους συναδέλφους του, γιατί εφαρμόζουν ως όφειλαν τον νόμο, συμμετέχοντας στην Οργανωτική Επιτροπή της εκλογικής διαδικασίας. Είναι οι ίδιας «προοδευτικής» αντίληψης φοιτητές που προπηλάκισαν στο Πάντειο Πανεπιστήμιο τον βιοπαλαιστή συνομήλικό τους ειδικό φρουρό γιατί, άκουσον άκουσον, μπήκε να δει τη φοιτήτρια κοπέλα του και ξέχασε ο δύσμοιρος να αλλάξει μέρος της «κατασταλτικής» περιβολής του. Οι «προοδευτικοί» προστάτες λοιπόν του Πάντειου Πανεπιστημίου των Κοινωνικών Επιστημών αντιδρούν με κοινωνικό ρατσισμό! Ποιος άραγε νόμος απαγόρευε στον ειδικό φρουρό να μπει στο πανεπιστήμιο ενώ επιτρέπει στους μάστορες της χημείας των μολότοφ και των παραισθήσεων; Και εάν ήθελε να χρησιμοποιήσει τη βιβλιοθήκη για να μορφωθεί έπρεπε να είναι «αριστερά ευπρεπώς ενδεδυμένος»; Η βαθιά συντηρητική συμπεριφορά των αριστερών αυτών φοιτητών δείχνει πόσο προβληματική είναι η λειτουργία των κομμάτων της θρησκόληπτης και της χαοτικής Αριστεράς στη χώρα μας. Το κακό θα ήταν μικρό εάν έμενε στον μικρόκοσμό τους. Ομως το σπέρνουν απλόχερα και προσπαθούν να το επιβάλουν με τη βία στο πανεπιστήμιο, δηλαδή στον κατ’ εξοχήν πνευματικό χώρο της μόρφωσης, της ελεύθερης πρόσβασης και έκφρασης. Σε ποια άραγε χώρα της Ευρώπης έχουν δει οι φοιτητές που πρόσκεινται σε αδελφά αριστερά κόμματα να προπηλακίζουν τους καθηγητές, να καταλαμβάνουν κάθε λίγο και λιγάκι τα κτίρια των πανεπιστήμιων, διακόπτοντας το διδακτικό και ερευνητικό έργο, να επιβάλλουν με το έτσι θέλω τις απόψεις τους στις εκλογικές διαδικασίες;
Εάν θεωρούν ότι οι απόψεις τους για τον νέο νόμο για τα ΑΕΙ εκφράζουν την πλειοψηφία των πανεπιστημιακών, γιατί δεν αφήνουν να εξελιχθεί ελεύθερα η διαδικασία εκλογής ώστε να αναδειχθεί η αλήθεια τους ότι οι καθηγητές του ελληνικού πανεπιστήμιου είναι ενάντιοι στον «απεχθή» νόμο; Εάν πάλι σφάλλουν και η πλειοψηφία των καθηγητών συμφωνεί με τις διαδικασίες του νέου νόμου, ποιος τους δίνει το δικαίωμα παρεμπόδισης της δημοκρατικής έκφρασης της πλειοψηφίας; Η «πεφωτισμένη» άποψή τους για το πανεπιστήμιο που απαιτεί την διά της βίας επιβολή της; Και τι σχέση έχει η αντίληψη αυτή με τη δημοκρατική λειτουργία του πανεπιστημίου για την οποία κόπτονται; Κι αν δεν είναι αυτό φασίζουσα υποκρισία τι είναι;
Είχα εκφράσει πριν από κάμποσους μήνες την άποψη ότι η εφαρμογή του νέου νόμου για τα ΑΕΙ (ψηφίστηκε από τα 4/5 της Βουλής) θα εξαρτηθεί εν πολλοίς από την ενεργητική στάση της πλειοψηφίας των φοιτητών και των καθηγητών. Θέλει τόλμη και αρετή η ελευθερία, θα πρόσθετα και η πρόοδος κόντρα στη βίαιη συντήρηση. Οι καθηγητές και φοιτητές που οραματίζονται ένα ελεύθερο, διεθνώς ανταγωνιστικό, αξιοκρατικό πανεπιστήμιο, πρέπει μαζικά να προστατεύσουν με την παρουσία τους τις εκλογικές διαδικασίες για τα Συμβούλια των ΑΕΙ. Η διά της βίας επιβολή των μειοψηφικών απόψεων δεν προσβάλλει μόνο τη δημοκρατική νομιμότητα και τον αυτοσεβασμό τους ως δημοκρατικών και ελεύθερων ακαδημαϊκών πολιτών, αλλά διευκολύνει τα μέγιστα και στην εγκατάσταση ενός κλίματος βίας και χάους σε μια περίοδο που η χώρα χρειάζεται τη συντεταγμένη υπερπροσφορά όλων μας για να βγει από την κρίση. Το αποτέλεσμα της διαπάλης των συντηρητικών δυνάμεων που δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα και των μεταρρυθμιστικών δυνάμεων που στοχεύουν σε ένα σύγχρονο πανεπιστήμιο θα επηρεάσει σε σημαντικό βαθμό και τη δυνατότητα της κοινωνίας μας να προχωρήσει μπροστά. Κι αυτό γιατί σε μια σύγχρονη κοινωνία η γνώση και η επιστήμη καθορίζουν όχι μόνο τις νοοτροπίες και τις συμπεριφορές των ανθρώπων, αλλά και την οικονομία της.
Την ευθύνη όμως της προστασίας της νομιμότητας στα ΑΕΙ τη μοιράζεται η ακαδημαϊκή κοινότητα και με τη Δικαιοσύνη. Η παρεμπόδιση της εφαρμογής του νόμου δεν αποτελεί και παράβαση του νόμου; Η επαναλαμβανόμενη, δημόσια παρεμπόδιση από συγκεκριμένους πολίτες της νόμιμης διαδικασίας εκλογής των οργάνων διοίκησης των ΑΕΙ ή η σχετική ολιγωρία των σημερινών διοικήσεών τους δεν θα έπρεπε να έχει οδηγήσει στην αυτεπάγγελτη παρέμβαση της Δικαιοσύνης;
*Ο κ. Αχιλλέας Γραβάνης είναι καθηγητής του Πανεπιστημίου Κρήτης.