Δελτίο Τύπου
Οι αλλαγές στο νόμο 4009/2011 για τα ΑΕΙ.
Πλήρης υποχώρηση του πολιτικού συστήματος στις δυνάμεις της αντιμεταρρύθμισης.
Στη χώρα μας στο πανεπιστήμιο υπάρχει μια μεγάλη αντίφαση. Ενώ το διδακτικό προσωπικό και ιδιαίτερα οι νεότεροι επιστήμονες, σε μεγάλο βαθμό είναι υψηλού επιπέδου, ενώ εισάγονται οι κατά τεκμήριο οι καλλίτεροι φοιτητές κάθε χρόνο, το αποτέλεσμα είναι ιδιαίτερα φτωχό σε ότι αφορά στα εφόδια που παίρνει ο μέσος πτυχιούχος. Το ελληνικό πανεπιστήμιο εν τέλει δεν μπορεί να ανταποκριθεί στο αίτημα της κοινωνίας για υψηλού επιπέδου πτυχία και δεν μπορεί να επιτελέσει το ρόλο του ως μιας ατμομηχανής για την έξοδο της χώρας από την κρίση. Αυτό είναι κάτι που η κοινωνία και η ελληνική οικογένεια το γνωρίζουν πολύ καλά. Γι’ αυτό και οι πλουσιότεροι Έλληνες προτιμούν να σπουδάσουν σε πανεπιστήμια του εξωτερικού.
Η αντίφαση αυτή οφείλεται κυρίως στο κομματικοποιημένο, φατριαστικό και γραφειοκρατικό σύστημα διοίκησης, στη νοοτροπία της ήσσονος προσπάθειας, στις στρεβλώσεις που δημιουργεί ο τρόπος εκλογής αυτών που διοικούν από τους διοικούμενους, στην έλλειψη ουσιαστικής αξιολόγησης και αποτελεσματικής λογοδοσίας όλων των οργάνων διοίκησης. Ο νόμος 4009/2011 αποτελεί μια προσπάθεια να προσαρμοστεί το ελληνικό πανεπιστήμιο στα όσα ισχύουν σε όλες τις προηγμένες χώρες. Όπως είναι φυσικό, ο νόμος συνάντησε τη σφοδρή αντίδραση όλων εκείνων των παραγόντων που εκφράζουν την ακινησία και τη συντήρηση. Κομματικοί στρατοί, συνδικαλιστές που εκφράζουν ελάχιστες μειοψηφίες, συντεχνιακές ομάδες συμφερόντων με κύριο εκφραστή τους μεγάλο μέρος των-από αυτούς εκλεγμένων- πρυτάνεων.
Οι τροποποιήσεις του νόμου που προωθούνται αποτελούν πλήρη υποχώρηση του πολιτικού συστήματος σε αυτές τις δυνάμεις της αντιμεταρρύθμισης. Ακυρώνουν την προσπάθεια για ένα πανεπιστήμιο στήριγμα της κοινωνίας και της ελληνικής νεολαίας, ιδιαίτερα των ασθενέστερων στρωμάτων που δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις των σπουδών στο εξωτερικό και επαναφέρουν το πανεπιστήμιο της συντεχνίας, αποκομμένο από τις προσδοκίες και τις επιτακτικές ανάγκες της χώρας. Μπορεί οι λεπτομέρειες για τους εκτός των τειχών να είναι κουραστικές, όμως μια προσεκτική ανάγνωση τους οδηγεί αβίαστα στο συμπέρασμα, ότι στόχος των τροποποιήσεων είναι η ακύρωση όλων των νευραλγικών σημείων της μεταρρύθμισης και τελικά η οριστική κατεδάφισή της. Αν γίνουν αποδεκτές από το κοινοβούλιο, το ελληνικό πανεπιστήμιο θα συνεχίσει να μοιάζει μόνο εξωτερικά με τα άλλα ευρωπαϊκά, αλλά θα υστερεί ουσιαστικά απέναντί τους. Το αποκορύφωμα είναι η απόφαση της κυβέρνησης να επιβραβεύσει όσους επιχείρησαν με κάθε μέσο να εμποδίσουν την εφαρμογή του νόμου με την απόφασή της να εξαντληθεί η θητεία των σημερινών πρυτανικών αρχών. Για να βγει η χώρα από την κρίση χρειάζεται μια εκπαιδευτική επανάσταση. Η «Δυναμική Ελλάδα» θα εργαστεί αποφασιστικά προς αυτή την κατεύθυνση.