Του Ανδρέα Γιαννακόπουλου*
Η οικονομική κρίση έκανε επιτακτική την ανάγκη συμμαζέματος των δημοσίων οικονομικών μέσω του περιορισμού των δαπανών για μισθούς και συντάξεις και γενικότερα των δαπανών του κράτους. Αλλά ως πότε θα αντέχει η κοινωνία τις περικοπές; Ως πότε οι πολίτες θα παρακολουθούν την ανακοίνωση μέτρων χωρίς να τους δίνεται καμία ελπίδα; Είναι προφανές ότι αυτή η πορεία δεν μπορεί να συνεχιστεί περαιτέρω.
Η χώρα χρειάζεται εξίσου προοπτική και ανάπτυξη, με τη μετατροπή της οικονομίας της από καταναλωτική σε παραγωγική και ταυτόχρονα ανταγωνιστική. Αυτό σίγουρα δεν θα γίνει με την περαιτέρω μείωση των μισθών αλλά με ένα εθνικό σχέδιο επένδυσης στον μοναδικό τομέα που μπορεί να βελτιώσει την παραγωγική βάση της χώρας, την έρευνα. Η επένδυση στην έρευνα είναι αυτή που θα φέρει μελλοντικά έσοδα μέσω της ανάπτυξης προϊόντων υψηλής τεχνολογίας.
Η πραγματικότητα είναι ζοφερή. Τα πανεπιστήμια έχουν αφεθεί στην μοίρα τους και τα όποια θετικά ερευνητικά αποτελέσματα λαμβάνονται κυρίως λόγω του πατριωτισμού και της υπερηφάνειας των σοβαρών πανεπιστημιακών και ερευνητών. Η επένδυση στην έρευνα είναι αυτή που θα φέρει μελλοντικά έσοδα μέσω της ανάπτυξης προϊόντων υψηλής τεχνολογίας. Καθημερινά νέοι, αξιόλογοι ερευνητές εγκαταλείπουν την χώρα για ερευνητικά κέντρα ή πανεπιστημιακά ιδρύματα που τους προσφέρουν υποδομές και χρήματα αλλά κυρίως εμπιστοσύνη. Την ίδια στιγμή έμπειροι επιστήμονες αδυνατούν να παράγουν έργο λόγω έλλειψης χρημάτων. Στην Ελλάδα εμπιστευτήκαμε ανθρώπους χωρίς όραμα και προσόντα αλλά δεν δίνουμε καμία ευκαιρία στο ερευνητικό προσωπικό να δουλέψει απολαμβάνοντας τον σεβασμό και την στήριξη του κράτους.
Όμως ακόμα και ο τομέας της εκπαίδευσης των φοιτητών γίνεται κάθε χρόνο και πιο δύσκολος λόγω της οικονομικής κατάστασης. Φέτος στο τμήμα που σπουδάζω τα εργαστήρια θα γίνουν με δυσκολία και κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος αν θα γίνουν του χρόνου ή αν θα γίνονται σε δυο χρόνια. Όταν λοιπόν δεν επενδύουμε ούτε σε επιστήμονες ούτε σε φοιτητές πώς ακριβώς περιμένουμε η χώρα να βγει από το τούνελ της κρίσης;
Η τελευταία προσπάθεια μεταρρύθμισης της ανώτατης εκπαίδευσης είχε ως βασικό στόχο να ενισχύσει την κοινωνική λογοδοσία των ιδρυμάτων αλλά ταυτόχρονα να δημιουργήσει τις βάσεις για την καλύτερη χρηματοδότηση των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων και την ενίσχυση της διεθνούς θέσης τους. Όμως ακόμα και αυτή η προσπάθεια απέτυχε αφού η κυβέρνηση υπέκυψε στις πιέσεις των πρυτάνεων και των φοιτητικών παρατάξεων των οποίων θίγονταν τα συντεχνιακά συμφέροντα.
Είναι απαραίτητο η χώρα να γλιτώσει την καταστροφή σήμερα αλλά αυτό πρέπει να συνδυαστεί με το όραμα για την επόμενη μέρα. Η χώρα μας έχει την δυνατότητα να πρωταγωνιστήσει και θα πρωταγωνιστήσει αρκεί να το θυμηθούν και αυτοί που αποφασίζουν.
*Ο Ανδρέας Γιαννακόπουλος είναι φοιτητής τμήματος χημείας πανεπιστημίου Πατρών