Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Οσο υπάρχουν ακόμα λίγοι «ζωντανοί» άνθρωποι στις σχολικές τάξεις , η ελπίδα δεν χάνεται.
Eκλογές για το δεκαπενταμελές. Τετάρτη 10 Οκτωβρίου. Έχω στον νου μου δυο σχολεία κοντινά . Βλέπω από το πρωί τι γίνεται και σκέπτομαι πως τυχαίνει να λειτουργούν τόσο διαφορετικά. Δεν ξέρω αν πρέπει να χαρώ , να λυπηθώ ή να οργισθώ παρατηρώντας τις λεπτομέρειες και τα «ποιοτικά χαρακτηριστικά» της εκλογικής διαδικασίας, όπως θα έλεγε κι ένας τηλεοπτικός αναλυτής . Στο τέλος βγάζω για άλλη μια φορά το συμπέρασμα , προβληματίζομαι ακόμα περισσότερο και καταλήγω πως, όσο υπάρχουν ακόμα λίγοι «ζωντανοί» άνθρωποι στις σχολικές τάξεις , η ελπίδα δεν χάνεται.Eκλογές για το δεκαπενταμελές . Τετάρτη 10 Οκτωβρίου.
Σχολείο πρώτο. Επικρατεί μια ατμόσφαιρα «πανηγυριού» απ΄το πρωί. Ουρλιαχτά στο προαύλιο, ικανοποίηση που θα χαθούν ώρες μαθήματος και αναμονή για τις εκλογές. Κάποιοι μαζεύονται στο αμφιθέατρο και προσποιούνται ότι εκφωνούν λόγους , δημιουργώντας μια παρωδία πολιτικής ρητορείας και προκαλώντας πανδαιμόνιο στο ακροατήριο. Ακούγονται συνθήματα κερκίδας και το πράγμα αρχίζει σιγά σιγά να ξεφεύγει , όταν εμφανίζεται επιτέλους κάποιος καθηγητής και ξεκινούν οι εκλογές. Τα αποτελέσματα ανακοινώνονται και , όπως όλοι περίμεναν, έχουν εκλεγεί τα γνωστά «αναγνωρίσιμα» πρόσωπα που πρωταγωνίστησαν στο προηγούμενο «πανηγυράκι» ή που «γοητεύουν» με την περιθωριακή τους συμπεριφορά τη μεγαλύτερη μάζα των μαθητών. Οι καθηγητές κλεισμένοι στα γραφεία τους , έμαθαν το αποτέλεσμα , κούνησαν ειρωνικά τα κεφάλια τους και συνέχισαν την κουβέντα τους. Κάποιος είπε , μάλιστα,κι ένα ανέκδοτο για δύο από τα παιδιά που εκλέχτηκαν , κάνοντας τους άλλους να σκάσουν στα γέλια…
Σχολείο δεύτερο. Εδώ δεν υπάρχει αμφιθέατρο κι οι εκλογές γίνονται στη μεγάλη αίθουσα του ισογείου. Από το πρωί πέντε καθηγητές είναι παρόντες και μαζί με τα παιδιά, ετοιμάζουν τη διαδικασία . Οι υποψηφιότητες είναι γνωστές εδώ και μία εβδομάδα. Οι υποψήφιοι έχουν μοιράσει ήδη , τις προηγούμενες μέρες, μία φωτοτυπία με τις θέσεις τους και έχουν αναπτύξει συγκεκριμένα επιχειρήματα στην ιστοσελίδα του σχολείου και στο λογαριασμό που φτιάχθηκε , ειδικά για τις εκλογές , στο facebook. Σε συντονισμό με κάποιους καθηγητές , συμφώνησαν όλοι στην ατζέντα των θεμάτων και προηγήθηκαν δύο κύκλοι συζητήσεων , για τη σημασία των μαθητικών εκλογών και για την καλλιέργεια της πολιτικής συνείδησης .
Το αποτέλεσμα ήταν διαφορετικό από το άλλο σχολείο. Εκλέχτηκαν οι μαθητές που μπόρεσαν να αρθρώσουν νεανικό πολιτικό λόγο, αυτοί που μπήκαν στη διαδικασία να κάνουν διάλογο με τους άλλους , αυτοί που είχαν γράψει κείμενο με τις ιδέες και τα επιχειρήματα τις προηγούμενες μέρες . Οι αναγνωρίσιμοι «πανηγυρτζήδες» δεν έβαλαν καν υποψηφιότητα. Τι δουλειά είχαν άλλωστε αυτοί , σε μια τόσο σοβαρή διαδικασία ;
Δεν είχε και πολύ χαβαλέ η κατάσταση. Απλά παρατηρούσαν αμήχανοι τους «ξενέρωτους» να προετοιμάζουν εκλογές , χωρίς να καταλαβαίνουν γιατί τόση πρεμούρα και ενδιαφέρον. Πέρυσι που ήταν ο παλιός διευθυντής δεν ήταν έτσι τα πράγματα… Αυτά, λοιπόν, έγιναν την Τετάρτη 10 Οκτωβρίου κι έτσι εκλέχτηκαν σ΄αυτά τα δύο σχολεία τα μαθητικά συμβούλια.
Κι εγώ μετά, μπήκα στο internet και διάβασα την επικαιρότητα, άκουσα ειδήσεις για την πολιτική κατάσταση , είδα πλάνα από την ελληνική βουλή… Και σκέφτηκα ότι η ζωή μας έχει τόση σημασία όση εμείς θέλουμε να της επιτρέψουμε να έχει…