19-10-2012
Του Αριστοτέλη Αϊβαλιώτη
Δεν χρειάζεται να σκέπτονται όλοι με τον ίδιο τρόπο, ή να έχουν την ίδια ιδεολογική ταυτότητα. Αλλά είναι απαραίτητο να συμμερίζονται ένα βασικό σκελετό προτεραιοτήτων που πάνω τους θα προκύπτουν οι εκάστοτε πολιτικές παρεμβάσεις της κίνησης.
Το θέμα της κοινής ατζέντας του αρχικού πυρήνα είναι ζήτημα μεγάλης σημασίας.
Πολλοί από εμάς σήμερα προσδοκούν στην δημιουργία ενός νέου κόμματος που θα ενώσει όλες τις μεταρρυθμιστικές ομάδες και προσπάθειες σε ένα νέο συνασπισμό εξουσίας για να βγάλει την χώρα από το σημερινό τέλμα.
Η προσπάθεια έχει τις δυσκολίες της. Η κυριότερη είναι ο σχηματισμός ενός αρχικού πυρήνα ανθρώπων, μίας (ας επιτραπεί η λέξη) καθοδηγητικής ομάδας που να χτίσει μία μεταξύ των μελών της εμπιστοσύνη για την μακροπρόθεσμη ενεργοποίηση της κίνησης. Δεν χρειάζεται να σκέπτονται όλοι με τον ίδιο τρόπο, ή να έχουν την ίδια ιδεολογική ταυτότητα. Αλλά είναι απαραίτητο να συμμερίζονται ένα βασικό σκελετό προτεραιοτήτων που πάνω τους θα προκύπτουν οι εκάστοτε πολιτικές παρεμβάσεις της κίνησης.
Θα προσπαθήσω να περιγράψω σε λίγες γραμμές τι, κατά την γνώμη μου, είναι απαραίτητο και επίκαιρο να περιέχει αυτός ο βασικός κορμός κατευθύνσεων, που να συμμερίζονται όλα τα μέλη του αρχικού πυρήνα του μεταρρυθμιστικού μετώπου. Έτσι η νέα συμμαχία:
Είναι σταθερά προσανατολισμένη στις ριζικές μεταρρυθμίσεις και τις διαρθρωτικές αλλαγές ώστε η Ελλάδα να γίνει μία Ευρωπαϊκή χώρα. Η Ελλάδα πρέπει να μείνει στην Ευρώπη και να κάνει ότι απαιτείται για να μείνει στο Ευρώ (ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ -ΕΥΡΩΠΗ).
Αντιλαμβάνεται τον εαυτό της σαν δύναμη σημαντικής μείωσης του κράτους. Το μέγεθος του κράτους, καθώς και των φόρων που αυτό απαιτεί για την διατήρηση του, σήμερα σκοτώνει την Ελλάδα (Μείωση κρατικών δαπανών).
Είναι υπέρ της λήψης όλων των αναγκαίων μέτρων προσαρμογής και αλλαγων αμέσως, σε ΜΙΑ μεγάλη προσπάθεια (θεραπεία-σόκ), και στέκεται κριτικά στην λογική των σταδιακών ρυθμίσεων που καταλήγει να είναι μία αναβλητική και προσχηματική τακτική των κατεστημένων (ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΣΜΟΣ).
Παράγει τις κατά καιρούς θέσεις της με άξονα 1) την απελευθέρωση των δυναμικών τμημάτων της κοινωνίας μας 2) την ισονομία των πολιτών με την κατάργηση κάθε προνομίου 3) την αλληλεγγύη με τα λιγότερα ευνοημένα τμήματα της κοινωνίας, την αλληλεγγύη μεταξύ των γενεών (ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ-ΙΣΟΝΟΜΙΑ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ).
Υπάρχει σαν χώρος συνάντησης πολιτών από διάφορες ιδεολογικές και πολιτικές αναφορές, βάζει σαν στόχο την σύνθεση απόψεων και στάσεων με άξονα την κοινή λογική (ΣΥΝΘΕΣΗ).
Είναι κόμμα υπεράσπισης των δικαιωμάτων των πολιτών (ΑΤΟΜΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ).
Δίνει ιδιαίτερη αξία στην τεκμηρίωση και την αλήθεια των αριθμών στην διατύπωση θέσεων στον πολιτικό διάλογο καθώς ο ορθολογισμός καθοδηγεί την σκέψη μας (Ορθολογισμός).
Είναι δύναμη αλλαγής του πολιτικού συστήματος της χώρας, του κύριου υπεύθυνου για την καταστροφή της Ελλάδας. Μας συνεγείρει το αίτημα της επανατοποθέτησης του, χωρίς όμως την πολωτική διαδικασία μίας «ανθρωποφαγίας» όλων όσων συμμετείχαν σε αυτό (Ανασύσταση).
Παραδέχεται σαν αξιακή προτεραιότητα την δράση. Να τολμάμε, να συγκρουόμαστε, να εφαρμόζουμε, να κάνουμε, να είμαστε αποτελεσματικοί. Μπορεί «εν αρχή ην ο Λόγος», αλλά η Πράξη είναι η τελική δικαίωση των πάντων (Δράση).
Αποδέχεται σαν ενδεδειγμένη στρατηγική για το μέλλον της Ελλάδας την αλλαγή παραγωγικού προτύπου με αιχμή τις νέες ιδιωτικές επενδύσεις. Πρέπει να διορθώσουμε άμεσα το θεσμικό περιβάλλον έτσι ώστε να είναι ελκυστικό για επενδύσεις για να αντιμετωπιστεί το υπ’αριθμ 1 πρόβλημα της Ελλάδας, εκείνο της ανεργίας (Δημιουργία).
Είμαστε Πατριώτες προσπαθώντας να κάνουμε την Ελλάδα ισχυρή. Δικαιώνουμε τον συλλογικό μας εαυτό, την Ελλάδα, μέσα από επιτυχίες. Επιτυχίες οφείλουμε στο εαυτό μας, αλλιώς κάθε λεκτικός πατριωτισμός είναι κίβδηλος (Ισχυρή Ελλάδα).
Περιλαμβάνει ανθρώπους που δεν αντιλαμβάνονται την πολιτική σαν ελαφριά απασχόληση, αλλά θέλουν να αναλωθούν για να αλλάξουν τα πράγματα (ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ).
Ο αρχικός πυρήνας μπορεί να προκύψει σαν αποτέλεσμα συμφωνίας μεταξύ κινήσεων και προσωπικοτήτων που σήμερα φαίνονται το ίδιο διαθέσιμοι και πρόθυμοι να συμβάλλουν σε έναν κοινό στόχο, την οικοδόμηση ενός νέου κόμματος εξουσίας, ενός νέου κέντρου. Είναι όμως σημαντικό να έχουν συμφωνήσει μεταξύ τους για το τι θέλουν να κάνουν, αλλιώς θα επαναλάβουν την αποτυχημένη συνταγή των πολυσυλλεκτικών κομμάτων, όπου ο κάθε φορέας εξουσίας – φεουδάρχης βαρόνος έχει την δική του, ατομική, ατζέντα προτεραιοτήτων. Το θέμα της κοινής ατζέντας του αρχικού πυρήνα είναι ζήτημα μεγάλης σημασίας.
Το θέμα της ηγεσίας είναι μικρότερος καημός.
