Συνέντευξη του Ηλία Μόσιαλου στο real.gr

Μας ενδιαφέρει η οργανωτική μεγέθυνσή μας και η ανάδειξη νέων σε ηλικία στελεχών

Ο Ηλ. Μόσιαλος αφήνει αιχμές και κατά του Ευ. Βενιζέλου: «Τώρα, στην ύστατη φάση του ΠΑΣΟΚ, ούτε η μη συλλογικότητα, ούτε οι μονόλογοι, ούτε οι βεβιασμένες κινήσεις δεν μπορούν να του δώσουν διέξοδο» επισημαίνει, ενώ τονίζει πως η νέα προσπάθεια δεν μπορεί να στοχεύει σε μια «ΔΗΜΑΡ plus».

Ολόκληρη η – πολύ ενδιαφέρουσα – συνέντευξη του Ηλία Μόσιαλου στο Real.gr έχει ως εξής:

Ποιο κατά τη γνώμη σας είναι το κυριότερο εμπόδιο σήμερα στην ανάγκη η χώρα ν΄ αντιμετωπίσει τη κρίση;

Ότι δεν αναζητήθηκαν, δεν προσδιορίστηκαν, δεν αναγνωρίστηκαν οι ουσιώδεις αιτίες των προβλημάτων που έφεραν την κρίση. Προσπαθούμε ν΄ αντιμετωπίσουμε τις συνέπειες, αλλά χωρίς συζήτηση των αιτιών σε βάθος δεν πετυχαίνουμε τίποτα περισσότερο από σπασμωδικές, αποσπασματικές κινήσεις.

Προεκλογικά πολλοί καλλιέργησαν ένα κλίμα εύκολων λύσεων. Προτάθηκαν, πολύ πρόχειρα, τα λεγόμενα «ισοδύναμα μέτρα», προβλήθηκε η θέση ότι μια κυβερνητική αλλαγή θα άλλαζε τα πάντα. Και θα μπορούσε πράγματι να υπάρξει πειστικά καλύτερη εξέλιξη, γιατί και το ευρωπαϊκό θεσμικό περιβάλλον είναι ευνοϊκότερο και το πρωτογενές έλλειμμα έχει πέσει στο 1/6 του 2009.

Αλλά αντί γι΄ αυτό, έχουμε απλά συνέχιση της δημοσιονομικής προσαρμογής, χωρίς να παίρνεται καμιά απόφαση για γενικότερες ρυθμίσεις, που θα εξάλειφαν, σε μάκρος χρόνου, τις αιτίες που μας έφεραν εδώ. Δεν βλέπω καμιά αλλαγή στον κρατικοδίαιτο δημόσιο τομέα, στα καρτέλ, στα μονοπώλια, στα ολιγοπώλια, στα κλειστά επαγγέλματα. Ούτε βλέπω να μπορεί να προχωρήσει ο αγροτικός μας τομέας με το απαρχαιωμένο μοντέλο παραγωγής και διακίνησης των γεωργικών – κτηνοτροφικών προϊόντων μας και των επιδοτήσεων. Ακόμα, σε αδιέξοδο οδηγείται, αργά αλλά σταθερά, το μοντέλο των παρεχόμενων κοινωνικών μας υπηρεσιών.

Η κυβέρνηση ασχολείται μόνο με την πολύ τρέχουσα πολιτική και δεν αναζητεί τις αιτίες που δημιούργησαν τα προβλήματα. Έστω. Ας προσπαθήσει να μείνουμε τουλάχιστον στην ΕΕ, ώστε στο μέλλον, όταν θα έχουν αναδειχθεί άλλες δυνάμεις στο προσκήνιο, να προσπαθήσουν εκείνες ν΄ αντιμετωπίσουν ριζικά το θέμα των αιτίων.

Το ΠΑΣΟΚ, κατά τη γνώμη σας, τι μέλλον έχει ως η έκφραση της λεγόμενης προοδευτικής παράταξης;

Από την αρχή της κοινοβουλευτικής μου θητείας, το 2009, είχα πει ότι το ΠΑΣΟΚ, αν δεν αλλάξει, θα υποστεί βαριές συνέπειες. Μαζί με τη δημοσιονομική προσαρμογή, έπρεπε αφενός να προωθήσει μεγαλύτερες διαρθρωτικές αλλαγές και αφετέρου να αλλάξει τον εαυτό του. Το ΠΑΣΟΚ, αντίθετα, προσπάθησε με παλαιοκομματικό τρόπο να πατάει ταυτόχρονα σε δυο βάρκες: επόμενο ήταν να βυθιστεί. Τώρα, στην ύστερη φάση του, ούτε η μη συλλογικότητα, ούτε οι μονόλογοι, ούτε οι βεβιασμένες κινήσεις μπορούν να του δώσουν διέξοδο.

Θεωρείτε ότι υπάρχει χώρος για νέο σχήμα στο χώρο της κεντροαριστεράς;

Αυτονόητο είναι ότι στο εγγύτατο μέλλον η αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού θα συνεχιστεί. Αλλά κάθε λογικός και μετριοπαθής πολίτης βλέπει ότι ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε οι ακραίες εκφράσεις του πολιτικού φάσματος αποτελούν διέξοδο. Η συζήτηση από καιρό επικεντρώνεται σε δήθεν διαχρονικά – και στην πραγματικότητα ξεπερασμένα – διλήμματα του τύπου «Αριστερά – Δεξιά», ενώ θα έπρεπε να συζητάμε στη βάση «Σωστό – Λάθος» και χωρίς ταμπέλες. Πρέπει κάποτε να μιλήσουμε με όρους τού σήμερα. Επομένως η νοσταλγία του παρελθόντος δεν είναι λύση.

Νέο κόμμα όμως με φθαρμένα πολιτικά πρόσωπα του απερχόμενου πολιτικού προσωπικού;

Όχι βέβαια, σε καμιά περίπτωση. Δεν μπορούν πολιτικά πρόσωπα φθαρμένα, που δεν άλλαξαν τα ίδια όσο ήταν στην ενεργή πολιτική – ή άλλαξαν προς το χειρότερο- να ευαγγελίζονται την αλλαγή της χώρας. Ζητούνται πρώτα πρώτα αξιόλογοι νέοι και εξ ορισμού άφθαρτοι άνθρωποι, για να στελεχώσουν το νέο φορέα. Από τους παλιότερους, αξίζει να συστρατευτούν μόνο όσοι ανταποκρίνονται σε δυο βασικές προϋποθέσεις. Πρώτη: προώθησαν μεταρρυθμίσεις και διαρθρωτικές αλλαγές και διαφώνησαν με αποφάσεις που δεν οδηγούσαν προς τα μπρος. Δεύτερη: είναι απόλυτα άμεμπτοι από ηθική άποψη, δηλαδή δεν εκμεταλλεύτηκαν ποτέ και σε τίποτα το όποιο αξίωμά τους. Όλα αυτά είναι «κόκκινες γραμμές» για τη Δυναμική Ελλάδα.

Στον κ. Λοβέρδο, στην κ. Διαμαντοπούλου, στον κ. Ραγκούση και άλλα στελέχη που αποστασιοποιούνται από το ΠΑΣΟΚ τι θα λέγατε; Και τι θα λέγατε στον Φώτη Κουβέλη;

Κοιτάξτε, δεν είναι ώρα για υποδείξεις σε άλλους, ούτε είμαι εγώ αυτός που θα τις κάνει. Δε χρειάζεται, νομίζω, να πει κανείς σε κανένα τι πρέπει να κάνει. Τώρα είναι ώρα για σοβαρή πολιτική συζήτηση, μεταξύ όσων έχουν διάθεση να την κάνουν. Αυτό δεν έχει να κάνει με προσωπικές στρατηγικές, αλλά με μια επιθυμητή σύγκλιση σ΄ ένα σοβαρό κοινό πρόγραμμα. Φυσικά, δε μιλάμε για μια ΔΗΜΑΡ plus. Μερικές πλευρές αυτού του προγράμματος θα μπορούσαν να είναι:

• Η εμμονή στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας και στην παραμονή της στην ευρωζώνη
• Η μορφή, το μέγεθος και ο ανασχηματισμός του κράτους
• Τα όρια του επιχειρείν μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού τομέα
• Οι διαρθρωτικές αλλαγές στην οικονομία, σε κοινωνικές υπηρεσίες και Παιδεία.

Για να καταλήξουμε σε θέσεις, θα πρέπει πρώτα να προβληματιστούμε σε ερωτήματα που φαίνονται απλά, αλλά δεν είναι. Για παράδειγμα, πως μπορούν να προχωρήσουν τα ΑΕΙ με νόμους που τα πισωγυρίζουν; Μπορεί ο δημόσιος τομέας ν΄ αγκαλιάζει προστατευτικά υπαλλήλους που δεν προσέρχονται στην υπηρεσία τους ή αρνούνται να αποδώσουν επειδή κάνουν λευκή απεργία; Είναι δεύτερης κατηγορίας πολίτες οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα ή οι άνεργοι, σε σύγκριση με τους δημόσιους υπαλλήλους;

Αν δεν απαντηθούν τέτοια (και άλλα) ερωτήματα, αν δε γίνουν σοβαρές συζητήσεις, τότε υπάρχει κίνδυνος να μη γίνει παρά μια ακόμα πολιτική συγκόλληση. Η ίδια η ΔΗΜΑΡ, αν και νέο σχετικά κόμμα, έχει ήδη πικρή πείρα σ΄ αυτό, καθώς βουλευτές – μεταγραφές της διαφοροποιούνται ήδη δημόσια από την πολιτική της.

Η κίνηση που ετοιμάζετε ποιο σκοπό έχει; Και ποιες οι επόμενες κινήσεις σας;

Καλώς την ονομάζετε «κίνηση». Γιατί η Δυναμική Ελλάδα ούτε είναι, ούτε θα γίνει κόμμα. Είναι ο καταλύτης για να δημιουργηθεί ένα μεγάλος ριζοσπαστικός πόλος το 2013. Συζητάμε με πολλούς, επώνυμους, ανώνυμους, κόμματα και άλλες κινήσεις. Μας ενδιαφέρει η οργανωτική μεγέθυνσή μας και η ανάδειξη νέων σε ηλικία στελεχών. Μας ενδιαφέρει η επεξεργασία θέσεων σε συγκεκριμένους πρακτικούς τομείς, ώστε να βοηθάμε την καθημερινότητα των πολιτών. Παράλληλα, στηρίζουμε κάθε σοβαρή προσπάθεια, απ΄ όπου κι αν προέρχεται, εφόσον βοηθάει έστω και λίγο στο να βγει η χώρα από το αδιέξοδο. Εμείς οι ίδιοι αποφεύγουμε τη στείρα παρελθοντολογία (εξαιρούνται οι αιτίες που έφεραν την κρίση) και συνειδητά επεξεργαζόμαστε υλοποιήσιμες προτάσεις για το μέλλον.