Η διάκριση των θρησκευτικών λειτουργιών από εκείνες του Κράτους είναι μία από καιρό ώριμη μεταρρύθμιση που θα εναρμονίσει την Ελλάδα με το κύριο ρεύμα συμπεριφοράς των άλλων Ευρωπαϊκών χωρών. Η Ελλάδα είναι μία ανοικτή κοινωνία όπου όλοι οι πολίτες μπορούν να διαλέγουν την θρησκευτική τους πίστη ελεύθερα και επιλέγουν να συμμετέχουν, η όχι, στις λατρευτικές συνήθειες.
Η Δυναμική Ελλάδα είναι σταθερά προσηλωμένη στην ανάγκη διαχωρισμού της Εκκλησίας από το Κράτος μέσα από έναν ήρεμο διάλογο ανάμεσα τους. Στα πλαίσια αυτά εντάσσεται και η απόδοση στην Εκκλησία της ανεξαρτησίας στην διαχείριση της περιουσίας της έτσι ώστε από την αξιοποίηση της να μπορέσει να αναλάβει μόνη της την μισθοδοσία του κλήρου, αλλά και το σημαντικό κοινωνικό έργο που επιτελεί.
Την συζήτηση αυτή πρέπει να την ξεκινήσουμε με πλήρη συναίσθηση των προτεραιοτήτων της χώρας. Είναι σαφές ότι στις οικονομικές προτεραιότητες που αντιμετωπίζουμε σήμερα, η μισθοδοσία του κλήρου, που είναι της τάξεως των 75 εκατομμυρίων, έχει χαμηλή προτεραιότητα σε μία χώρα που ξοδεύει 18 δις σε επιδοτήσεις χρεοκοπημένων ασφαλιστικών ταμείων, η 5 δις για στρατιωτικές δαπάνες.
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν τον διάλογο με ψυχραιμία αλλά και σταθερότητα, με την Εκκλησία της Ελλάδος, έτσι ώστε η αναγκαία διάκριση ρόλων να γίνει με αμοιβαία συναίνεση και ανοχή.