Της Λίνας Παπαδοπούλου*
Οι τροπολογίες που αφορούν στην ανώτατη εκπαίδευση προστίθενται σε εκείνες του Ν. 4076, δημιουργούν ένα ασυνεχές και εσωτερικά αντιφατικό καθεστώς στα ΑΕΙ και υποσκάπτουν το μεταρρυθμιστικό εγχείρημα του Ν. 4009.
Το αποκαλούμενο «Πολυνομοσχέδιο» του Υπουργείου Παιδείας, που ψηφίστηκε πρόσφατα από τη Βουλή, μάλλον «Πολυ-ρουσφετολόγιο» θα έπρεπε να λέγεται: αποσπάσεις δεξιά κι αριστερά, ακόμη και κατ’ εξαίρεση για συζύγους καθηγητών ΑΕΙ, εισαγωγή στα ΤΕΦΑΑ διακριθέντων αθλητών με ρυθμίσεις περιπτωσιολογικές• τροπολογίες στο Ν. 4009/2011 («νόμο Διαμαντοπούλου») για γρηγορότερη ανέλιξη των καθηγητών των ΑΕΙ και κρίσεις με εσωτερικούς κατά κανόνα κριτές για να διατηρηθούν οι εξαρτήσεις, ή κριτές που πρέπει να είναι οπωσδήποτε εγγεγραμμένοι στα μητρώα για να ελέγχονται ευκολότερα. Και βέβαια εξεταστική-σκούπα για τους «επί πτυχίω» φοιτητές για όλα, και τα μη διδαχθέντα κατά το εξάμηνο, μαθήματα. Το στίγμα του Πανεπιστημίου-εξεταστικό κέντρο και της ήσσονος προσπάθειας για φοιτητές και καθηγητές, επιβεβαιώνεται και από την έλλειψη πόρων για ερευνητικές επισκέψεις στο εξωτερικό και βιβλιογραφική ενημέρωση των βιβλιοθηκών.Η τρικομματική κυβέρνηση όχι μόνο δεν έχει την πολιτική διορατικότητα να προχωρήσει σε ριζικές μεταρρυθμίσεις, αλλά προτιμά να υποσκάπτει και τις λίγες που είχαν αρχίσει.
Η τρικομματική κυβέρνηση όχι μόνο δεν έχει την πολιτική διορατικότητα να προχωρήσει σε ριζικές μεταρρυθμίσεις, αλλά προτιμά να υποσκάπτει και τις λίγες που είχαν αρχίσει. Οι τροπολογίες που αφορούν στην ανώτατη εκπαίδευση προστίθενται σε εκείνες του Ν. 4076, δημιουργούν ένα ασυνεχές και εσωτερικά αντιφατικό καθεστώς στα ΑΕΙ και υποσκάπτουν το μεταρρυθμιστικό εγχείρημα του Ν. 4009. Ο τελευταίος προέβλεπε την κατάργηση Τμημάτων και Τομέων και την αντικατάστασή τους από Σχολές και Προγράμματα Σπουδών, αναγνωρίζοντας την ανάγκη διεπιστημονικότητας και ευελιξίας στα προσφερόμενα πτυχία, ώστε να ανταποκρίνονται στην εξέλιξη των επιστημών, τις ανάγκες της αγοράς εργασίας και των φοιτητών. Τμήματα και Τομείς έχουν ήδη επανέλθει, με τα όργανά τους και τις μικροεξουσίες τους, περιφρουρώντας έτσι επιστημονικά τείχη και αποστεωμένες σπουδές.
Η εξωστρέφεια των Πανεπιστημίων και η διασύνδεσή τους με την παραγωγή, η ενίσχυση της έρευνας, η ευελιξία των προγραμμάτων σπουδών, η ανάθεση της διοίκησης των Ιδρυμάτων και των Σχολών σε ανθρώπους με ικανότητες και όχι βάσει πελατειακών συστημάτων, η πολλαπλότητα των μαθησιακών και διδακτικών διαδικασιών, έτσι ώστε να ανταποκρίνονται στις ανάγκες ολοένα και περισσότερων, αλλά και η κατάκτηση και αναγνώριση της αριστείας παραμένουν ζητούμενο. Στόχοι που προϋποτίθενται αλλά και προϋποθέτουν μια δημιουργική και δυναμική Ελλάδα.
*H Λίνα Παπαδοπούλου είναι Επίκουρη Καθηγήτρια στο ΑΠΘ και μέλος της Προσωρινής Επιτροπής Πρωτοβουλίας της Δυναμικής Ελλάδας.