Του Στέφανου Παπανίκου*
Όσο λυπηρό και να είναι αυτό το γεγονός – το ότι, δηλαδή, μας θεωρούν τόσο βάρος που θα πλήρωναν για να μας ξεφορτωθούν – δεν παύει να είναι παράλληλα και εξαιρετικά χρήσιμο.
Δυο χρόνια τώρα, οι στρατηγικοί και οικονομικοί εγκέφαλοι του ΣΥΡΙΖΑ προτείνουν τη μονομερή ακύρωση των μνημονίων και των συνοδευτικών δανειακών συμβάσεων. Το παρουσιάζουν ως ένα είδος μπλόφας σε ένα παιχνίδι που φαντάζονται ότι παίζεται μεταξύ Ελλάδας και εταίρων. Υποστηρίζουν πως, εάν κάνουμε μια τέτοια κίνηση, θα είμαστε κερδισμένοι διότι μπορούμε να διαγράψουμε το χρέος μας, συγχρόνως να εφαρμόσουμε όποια σπάταλη πολιτική ικανοποιεί τα πλήθη και, παράλληλα, να είμαστε μέλος της Ευρωπαϊκής Ενώσεως και οι κουτόφραγκοι να συνεχίσουν να επιδοτούν τα ελλείμματά μας, φοβούμενοι – υποτίθεται – μια άτακτη αποχώρηση μας που θα αποσταθεροποιούσε το σύστημα και θα επέφερε ντόμινο κατάρρευσης.
Η θεωρία αυτή “πουλήθηκε” στους αγανακτισμένους ψηφοφόρους που ξεβολεύτηκαν από την πολιτική λιτότητας και αγοράστηκε στο φινάλε από πολλούς, κατατάσσοντας, τελικά, τον ΣΥΡΙΖΑ στην αξιωματική αντιπολίτευση. Ποτέ όμως δεν δοκιμάστηκε, οπότε ο ΣΥΡΙΖΑ νομιμοποιήθηκε να την πουλάει ως επιτυχημένη και, δυστυχώς, οι επικριτές της δεν είχαν χειροπιαστά τεκμήρια που να την αποδομούν.
Μέχρι προχθές. Διότι προχθές, ο Ευάγγελος Βενιζέλος αποκάλυψε (ομολογουμένως, με αδικαιολόγητα μεγάλη καθυστέρηση) ότι, κατά τη διάρκεια του κρίσιμου Eurogroup, που έλαβε χώρα στην Πολωνία, στις 16 και 17 Σεπτεμβρίου 2011, o κ. Schaeuble κάλεσε τον κ. Βενιζέλο να συζητήσουν σε γραφείο στο υπόγειο του κτιρίου και εκεί του ζήτησε να προσδιορίσει ένα ποσό χρηματοδότησης προκειμένου να βγει η Ελλάδα από τη ζώνη του ευρώ.
Μαθαίνουμε λοιπόν ότι οι εταίροι μας όχι απλά δεν θα τρόμαζαν εάν τους απειλούσαμε με αποχώρηση από την Ευρωζώνη, αλλά το επιθυμούσαν τόσο έντονα που ήταν διατεθειμένοι να μας πληρώσουν για αυτό τον σκοπό, όσο-όσο.
Όσο λυπηρό και να είναι αυτό το γεγονός – το ότι, δηλαδή, μας θεωρούν τόσο βάρος που θα πλήρωναν για να μας ξεφορτωθούν – δεν παύει να είναι παράλληλα και εξαιρετικά χρήσιμο. Διότι, επιτέλους, οι επικριτές της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ έχουν ένα τεκμήριο στα χέρια τους που αποδεικνύει περίτρανα ότι η θεωρία – πως πρέπει να εκβιάσουμε, μπλοφάροντας με αποχώρηση – είναι ένα όνειρο θερινής νυκτός των εξαίρετων εγκεφάλων της Κουμουνδούρου.
*Ο Στέφανος Παπανίκος είναι Πολιτικός Μηχανικός ΕΜΠ και μέλος της Προσωρινής Επιτροπής Πρωτοβουλίας της Δυναμικής Ελλάδας.