Του Νίκου Κοσμαδάκη*
Την Παρασκευή 5 Απριλίου του 2013 έφυγε από τη ζωή ένας άνθρωπος που έγραψε την ιστορία της Ελλάδας με κεφαλαία γράμματα κατά την περίοδο της διακυβέρνησης των Συνταγματαρχών. Το ονομά του Νικόλαος Παππάς.
Μέσα από αυτό το άρθρο, προσπαθώ να εξυμνήσω όλους εκείνους τους ανθρώπους που ήταν στην πρωτη γραμμή του αγώνα στα νιάτα τους και έδωσαν το δικό τους αγώνα για να ζούμε εμείς σήμερα ελευθερα και δημοκρατικά.
Πολλές φορές κατά τη διάρκεια της ζωής μας κάνουμε λόγο για αξίες και για πρότυπα. Μιλάμε για πρότυπα θετικά ή για πρότυπα που μπορεί να μας επηρρεάσουν με αρνητικό τρόπο. Μιλάμε για βαρυστόχαστες αξίες, χωρίς να είμαστε σε θέση να συνειδητοποιήσουμε την απήχηση που μπορεί να έχουν στις εκφάνσεις του ιδιωτικού μας βίου. Πώς, όμως, μπορούμε να διακρίνουμε το σωστό από το λάθος, το δίκαιο από το άδικο και το έξυπνο από το πονηρό σε μια εποχή όπως η σημερινή;
Την Παρασκευή 05 Απριλίου του 2013 έφυγε από τη ζωή ένας άνθρωπος που έγραψε την ιστορία της Ελλάδας με κεφαλαία γράμματα κατά την περίοδο της διακυβέρνησης των Συνταγματαρχών. Το ονομά του Νικόλαος Παππάς. Διατέλεσε κυβερνήτης του θρυλικού αντιτορπυλικού «Βέλος». Το «Βέλος. το 1973 (περίοδος όπου η Ελλάδα βρισκόταν υπό την εποπτεία των Συνταγματαρχών) κατά τη διάρκεια νατοϊκών ασκήσεων αποστάτησε και ζήτησε άσυλο στην Ιταλία. Ήταν εκείνος που μόνος του μάζι με 6 αξιωματικούς και 25 υπαξιωματικούς εναντιώθηκαν και προκάλεσαν βαθύ πλήγμα στο μαναρχικό και άκρως συντηρητικό κατεστημένο που δέσποζε στην Ελλάδα από το 1964. Τα κατορθωματά και οι αγώνες του έχουν αποτυπωθεί στη συλλογική μνήμη όλων εκείνων που έζησαν αυτή τη θλιβερή περίοδο της χώρας μας. Δεν θέλω όμως να αναφερθώ σε παραπανίσια ιστορικά στοιχεία και γεγονότα.
Ο Νίκος Παππάς είχε μια αξιοπρεπέστατη ζωή. Ήταν άνθρωπος χαμηλών τόνων και έζησε μια ήσυχη ζωή. Σε καμία μα σε καμία περίπτωση δεν εκμεταλλεύτηκε την πορεία που έγραψε για να καταλάβει κάποια ανώτερη δημόσια θέση ούτε ανακατεύτηκε με την πολιτική ζωή με το να εμπλακεί σε κάποιο κομματικό σχηματισμό που θα του εξασφάλιζε δόξα, τιμή και το σημαντικότερο μια «παχυλή σύνταξη». Ηταν ανθρωπος σεμνός. Μπορούσε να διεκδικήσει πολλά, αλλά δεν διεκδίκησε τίποτε. Μπορούσε να εξασφαλίσει πολλά, αλλά δεν εξασφάλισε τίποτα.
Μέσα από αυτό το άρθρο, προσπαθώ να εξυμνήσω όλους εκείνους τους ανθρώπους που ήταν στην πρωτη γραμμή του αγώνα στα νιάτα τους και έδωσαν το δικό τους αγώνα για να ζούμε εμείς σήμερα ελευθερα και δημοκρατικά. Αναφέρομαι σε όλους εκείνους τους ήρωες της διπλανής πόρτας που ξεσηκώθηκαν, επαναστάτησαν, διεκδίκησαν και η ανιδιοτέλεια ήταν προσόν του χαρακτήρα τους. Παίρνοντας ως παραδειγμα τον Νίκο Παππά, αναφέρομαι σε εκείνους που προτίμησαν να ζήσουν μια ζωή γεμάτη με αγώνες και διεκδηκήσεις στα νιάτα τους που τώρα βλέπουμε να είναι άνθρωποι κουρασμένοι και ταλαιπωρημένοι. Είναι οι λεγόμενοι «αφανείς ήρωες».
Η μεγάλη αλήθεια, για να απαντήσω στο ερώτημα που έθεσα εξ αρχής, είναι πως ζούμε σε μία εποχή που χρειαζόμαστε πρότυπα θετικά. Έχουμε ανάγκη να παίρνουμε ως παράδειγμα και να εμπνευστούμε από τις πράξεις και τα κατορθώματα κάποιων ανθρώπων. Ζούμε σε μια εποχή που το χρήμα είναι αυτοσκοπός μας και η ιδιοτέλεια ιδίον του χαρακτήρα μας. Μέσα από τα παραδείγματα ανθρώπων, όπως ο Νικόλαος Παππάς, που έδωσε το αίμα του για τη Σύγχρονη Δημοκρατία, πρέπει να σεκφθούμε και εμείς τον ρόλο μας στη σημερινή κερδοσκοπική κοινωνία. Και αυτός ποιος είναι; Ο αγώνας.
Τάσσομαι υπέρ σε όλους εκείνους που αγωνίζονται να τα βγάλουν πέρα ανεξάρτητα από το εισοδημα τους και όμως έχουν ένα χαμογελο στα χείλη που σου δίνει ενέργεια. Τάσσομαι υπέρ σε όλους εκείνους που είναι οι καθημερινοί ήρωες που έχουν τόσα πολλά να σου πουν για τη ζωή τους και τον αγώνα τους, όμως δυστυχώς τους αποφεύγουμε ή τους αγνοούμε. Αυτοί οι ανθρωποι που αντιστάθηκαν ενάντια στη Χούντα και που πολλοί από αυτούς θα μείνουν ως το υποσέλιδο της ιστορίας, ας τους πάρουμε πρότυπο και ας αγωνιστούμε ο καθένας από το πόστο του και ας μην περιμένουμε ούτε βραβεία ούτε επαίνους. Οι επαινοι είναι κάτι το προσωρινό, το να κάθεσαι όμως και να δίνεις τον δικό σου αγώνα επιβίωσης καθημερινά και ας μη το επιτρέψουν οι συγκυρίες είναι κάτι το πολύ σημαντικό για τη νέα γένια.
* Ο Νίκος Κοσμαδάκης είναι φοιτητής του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης και Μέλος των Δυναμικών Νέων.