Του Χρόνη Καραχάλιου*
Με ποια κριτήρια κοινωνικής ευθύνης αποφασίζει η κυβέρνηση; Πόσο απέχουμε από την κοινή λογική διακυβέρνησης, όταν τις διευθετήσεις τις ονομάζουμε μεταρρυθμίσεις;
Ποιος πολιτικός θα εμπνεύσει δια του παραδείγματος, συσπειρώνοντας την κοινωνία, καθορίζοντας πραγματικό όραμα, πηγές έμπνευσης για ευφικτούς στόχους με κριτήρια της εργατικότητας, της ομαδικότητας, της αποτελεσματικότητας, χωρίς να λεηλατεί με τον αδυσώπητο λαϊκισμό την κοινωνία;
Βιώνουμε την κοινωνική εξουθένωση, τη φασιστική παρέμβαση με μια ακόμη αφορμή της ΕΡΤ, τον αιφνίδιο αποκλεισμό από την εργασία μιας δήθεν κυβέρνησης, που τα αδιέξοδα και την ανικανότητα της, τα έχει στρέψει ενάντια στο λαό, που σίγουρα δεν την εξέλεξε!
Ποιος σκέφτηκε αντί για την προβολή του μαύρου, να σχεδιάσει εδώ κι ένα χρόνο τις διαδικασίες εξορθολογισμού της λειτουργίας στην ΕΡΤ
Ποιος σκέφτηκε τη γνώση κι εμπειρία του ανθρώπινου δυναμικού της, που τόσα χρόνια έχουμε επενδύσει στην εξειδίκευσης του;
Ποιος σκέφτηκε πως το ιστορικό αρχείο της ΕΡΤ μπορεί να γίνει ένα έξυπνο εργαλείο παραγωγής πολιτιστικών “προϊόντων”, που με την κατάλληλη επεξεργασία, θα μπορούσε να διαδώσει πολιτισμό και τουριστικά προϊόντα της Ελλάδας, ενισχύοντας την εξωστρέφεια της;
Με ποια κριτήρια κοινωνικής ευθύνης αποφασίζει η κυβέρνηση; Πόσο απέχουμε από την κοινή λογική διακυβέρνησης, όταν τις διευθετήσεις τις ονομάζουμε μεταρρυθμίσεις;
Ποιος σκέφτηκε να δημιουργηθούν δομές με χρήματα του ΕΣΠΑ που να διασφαλίσουν κλίμα μετάβασης στην ελεύθερη αγορά γι αυτούς που με εθελουσία έξοδο θα μπορούσαν να αποχωρήσουν;
Ποιος σκέφτηκε να δημιουργηθούν δομές κοινωνικής επιχειρηματικότητας για να αναπτυχθούν εξειδικευμένες επιχείρησεις πολιτισμού και τέχνης, που μετά από επιλογή ζωής, άνθρωποι με εξειδικευμένη γνώση στα οπτικοακουστικά, θα ήθελαν να δοκιμαστούν στον ελεύθερο στίβο της αγοράς;
Δε θα μπορούσαμε να λύσουμε το πρόβλημα της δέσμευσης μας απέναντι στην Τρόϊκα, για την επόμενη καταβολή, αν είχε ξεκινήσει μια συζήτηση για τον διαχωρισμό κράτους – εκκλησίας, τι εξοικονόμηση δημοσίων δαπανών θα μας εξασφάλιζε αυτή η απόφαση, μη δημιουργώντας ανέργους;
Με τη μετάβαση αυτή του ανθρώπινου δυναμικού λύνεται μερικώς το πρόβλημα, δημιουργούμε συμβολισμούς προόδου, δε δημιουργούμε άνεργους γιατί θα συνεχίσουν την ίδια εργασία αλλά θα πληρώνονται από την εκκλησία!
Ποιος πρωθυπουργός που έχει το σθένος μπορεί να λύσει αυτή την κοινωνικοπολιτική γάγγραινα, που “κατασπαράζει” τον κρατικό κουρβανά, ενώ ταυτόχρονα αποτελεί τη βαθύτερη οπισθοδρόμηση πολιτιστικής ανύψωσης;
Ποιος πρωθυπουργός μπορεί να δημιουργήσει τομές, εκπροσωπώντας ένα κράτος που σέβεται και λειτουργεί για τον πολίτη του;
*Ο Χρόνης Καραχάλιος είναι επιχειρηματίας και μέλος της προσωρινής επιτροπής πρωτοβουλίας της “Δυναμικής Ελλάδας”.