Του Ανδρέα Γιαννακόπουλου
Η υπαγωγή της χώρας μας στον μηχανισμό στήριξης προκάλεσε τεκτονικές αλλαγές σε όλο το μεταπολιτευτικό σύστημα. Η λήψη των πρώτων δύσκολων αποφάσεων θα έδειχνε πόσο ανέτοιμη ήταν ήταν αφενός η ελληνική κοινωνία να δεχτεί την νέα πραγματικότητα που διαμορφωνόταν και αφετέρου το πολιτικό σύστημα να αφουγκραστεί την ανάγκη της διαρκούς σύγκρουσης με συντηρητικές δομές, συνδικαλιστικές ηγεσίες, αλλά και με την ίδια του την κομματική βάση.Σε μια νέα εποχή μιλώντας και δρώντας στο μοτίβο της παλιάς
Η αντιπολίτευση έβλεπε προδότες που ξεπουλάνε την πατρίδα-για να φτάσουμε σήμερα να αναρωτιόμαστε τον τρόπο με τον οποίο ενδυναμώνεται η φασιστική νοοτροπία-την ώρα που η κυβέρνηση θέλοντας να πετάξει μακριά την “καυτή πατάτα” απέδιδε τα μέτρα στην πλευρά των δανειστών. Οι περισσότεροι δεν προσπάθησαν να εξηγήσουν το γιατί η περικοπή παράλογων επιδομάτων ή η αξιολόγηση στο δημόσιο έπρεπε να μας “επιβληθεί”. Η συνολική διαχείριση της οικονομικής κατάρρευσης της χώρας ήταν εξ’ αρχής λάθος. Επιλέξαμε όλοι να οχυρωθούμε σε δήθεν κεκτημένα και να δώσουμε μάχες οπισθοφυλακής την στιγμή που η μεγάλη εικόνα, δηλαδή η γενικότερη κατάσταση της Ελλάδας έδειχνε πως το 2004 ή ακόμα και το 2009 αποτελούσαν παρελθόν. Βρισκόμασταν ουσιαστικά σε μια νέα εποχή μιλώντας και δρώντας στο μοτίβο της παλιάς.
Όλη αυτή η τάση άρνησης της κακής μας κατάστασης, η καλλιέργεια εύκολων λύσεων και συνωμοσιών έδωσαν τροφή στην πάνω και κάτω μεριά της πλατείας Συντάγματος. Εκεί γεννήθηκαν ιδεολογικά οι ΑΝΕΛ,τα διάφορα κινήματα της δραχμής και ενδυναμώθηκε το υπαρκτό εκείνη την εποχή ρεύμα ανόδου της Χρυσής Αυγής.
Ακόμα και την παρουσία της Χρυσής Αυγής στην Βουλή δεν την αποδίδουμε στην πολιτική κάλυψη βίαιων περιστατικών όπως οι προπηλακισμοί βουλευτών και στην νομιμοποίηση της βίας ως αντίδραση, αλλά στην μνημονιακή πολιτική. Οι αναλυτές αυτοί φυσικά ξεχνούν πως και άλλες χώρες στην Ευρώπη έχουν μνημόνιο αλλά δεν έχουν ναζιστές στην Βουλή! Λίγοι αποτέλεσαν εξαίρεση, μιλώντας για την ανάγκη “συμμαζέματος” ή επιχειρηματολογώντας υπέρ της δίκαιης κατανομής των βαρών και όχι της δημοφιλούς κατάργησης του μνημονίου. Σήμερα όλοι αυτοί βρίσκονται εκτός βουλής και λοιδωρούνται.
Ποιοι είναι “οι εντός”;
Μα τους ξέρουμε! Είναι στην συντριπτική τους πλειοψηφία αυτοί που την περίοδο 2009-2012 ηγούνταν του αντιμνημονιακού αγώνα. Ακόμα και ο σημερινός πρωθυπουργός πρωταγωνίστησε σε αυτή την αντιμνημονιακή καμπάνια.
Το λάθος του χώρου της κεντροαριστεράς ήταν πως μπροστά στον ορυμαγδό αντιδράσεων δείλιασε σε πολλές περιπτώσεις ή απολογήθηκε όχι μόνο για τα λάθη(κακά τα ψέματα ήταν πολλά)αλλά και για τις σωστές επιλογές που έγιναν.
Τελικά το επάρατο μνημόνιο εξαϋλωσε τον πιο σημαντικό πόλο σταθερότητας της χώρας και δημιούργησε πολιτικές καριέρες και ηγέτες(;) από το πουθενά. Ήταν τέτοιες οι αλλαγές που σημειώθηκαν που κανείς μπορεί να υποθέσει πως αν η τρόικα αποχωρούσε πολλοί πρωταγωνιστές της πολιτικής μας ζωής θα αναφωνούσαν τον γνωστό Καβαφικό στίχο: “Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους. Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μιά κάποια λύσις”.
*Ο Ανδρέας Γιαννακόπουλος είναι μέλος της Επιτροπής Πρωτοβουλίας της “Δυναμικής Ελλάδας”.