Η πρόσφατη είδηση για την απώλεια του εξαμήνου στην Νομική Σχολή του Ε.Κ.Π.Α. καταδεικνύει για ακόμη μια φορά την παρακμή του Δημόσιου Πανεπιστημίου.
Η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας επέλεξε ξαφνικά να απολύσει μεγάλο μέρος των υπαλλήλων μόνο και μόνο για να ανταποκριθεί στην πολιτική των αθρόων απολύσεων χωρίς σχέδιο, στόχους και διάθεση διαλόγου, χωρίς καμία υπόνοια πραγματικού εξορθολογισμού των δομών και του ανθρώπινου δυναμικού. Στοχοποίησε επίσης το σύνολο των διοικητικών υπαλλήλων αφήνοντας στο απυρόβλητο όσους εργάζονταν στα χαρτιά στα Α.Ε.Ι. ενώ ήταν μεταταγμένοι σε άλλες υπηρεσίες ενώ δεν έχει υπάρξει απάντηση στο ζήτημα των προνομιακών χειρισμών στους φακέλους της αξιολόγησης των υπαλλήλων.
Οι Πρυτανικές Αρχές, ιδίως του Ε.Κ.Π.Α. και του Α.Π.Θ., επέλεξαν να πο-λώσουν το κλίμα εμποδίζοντας τους φοιτητές να παρακολουθήσουν κανονικά τα μαθήματα χωρίς να χαθεί το εξάμηνο. Οι ακραίοι χειρισμοί του «όλα ή τίποτα» υποδαύλισαν την απεργία των υπαλλήλων, κατέστρεψαν την εκπαιδευτική και ερευνητική διαδικασία και μετέτρεψαν το Δημόσιο Πανεπιστήμιο σε αρένα πομφόλυγων και συμφερόντων.
Οι φοιτητές, ιδίως οι πρωτοετείς, βίωσαν με τον πιο ακατάλληλο τρόπο το κακό πρόσωπο της ανώτατης εκπαίδευσης ακυρώνοντας τις σπουδές τους. Αναγκάστηκαν να επιλέξουν μεταξύ των υποχρηματοδοτούμενων ανοιχτών πα-νεπιστημίων της φαύλης αξιολόγησης και των κλειστών πανεπιστημίων των πελατειακών σχέσεων. Οι συνελεύσεις-παρωδίες των ελάχιστων ατόμων αποφάσισαν, ακόμη, ερήμην των ερευνητών που είδαν πειράματα μηνών και χρηματοδοτήσεις ερευνών να πηγαίνουν χαμένα.
Τέλος, κανένας δεν ανέλαβε την ευθύνη να απολογηθεί στους γονείς των φοιτητών που κλήθηκαν να πληρώσουν την νύφη, τα προπληρωμένα ενοίκια των φοιτητών που δεν παρακολούθησαν μάθημα αλλά και που τόσα χρόνια ξόδεψαν τεράστια ποσά στα φροντιστήρια ώστε να έχουν το δικαίωμα πρόσβασης στην Ανώτατη Εκπαίδευση.
Σε μια περίοδο που θα έπρεπε να αποτελούν το κυριότερο όχημα για την έξοδοαπό την κρίση, για την πολιτική ανανέωση της χώρας με νέα μυαλά και νέες ιδέες, κάποιοι σκοπίμως επιμένουν να αντιμετωπίζουν τα Α.Ε.Ι. ως τα δικά τους παραμάγαζα.
Επαφίεται στην συνείδηση των νέων η στράτευση για ένα ανοιχτό, δημόσιο, αξιοκρατικό πανεπιστήμιο του πολιτισμού, της έρευνας και της δημοκρατίας.