Η Δυναμική Ελλάδα είναι μια δική σας πολιτική πρωτοβουλία. Ποιο ήταν το σκεπτικό;Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σαν το κέικ που φούσκωσε…
“Να αναδείξουμε άφθαρτους ανθρώπους, οι οποίοι δεν είχαν μέχρι τώρα έντονη σχέση με τον κρατικό μηχανισμό. Αυτοδημιούργητοι άνθρωποι οι οποίοι ενδιαφέρονται για αλλαγή στην χώρα τους με μεγάλες μεταρρυθμίσεις κυρίως, παρά με περικοπές τύπου λιτότητας. Και με μέσο όρο ηλικίας πολύ μικρότερο από αυτόν των πολιτικών που βλέπουμε καθημερινά στα ΜΜΕ”.
Εχετε δηλώσει ότι στηρίζετε την Κίνηση των 58.
“Στηρίζω και θα στηρίζω κάθε κίνηση που προσβλέπει στην ενότητα του προοδευτικού μεταρρυθμιστικού χώρου. Προσωπικά θα ήθελα να δω και τη ΔΗΜΑΡ να συμμετέχει. Οπως και άλλες κινήσεις και προσωπικότητες του μεταρρυθμιστικού χώρου που αυτη τη στιγμή είναι εκτός των πολιτικών διεργασιών”.
Οι «58» εμφανίζουν διαθεση διεύρυνσης;
“Φαντάζομαι πως ναι. Ομως πάντοτε τις προϋποθέσεις τις δημιουργούν οι πολίτες, οι οποίοι δείχνουν σε όλες τις δημοσκοπήσεις ότι θέλουν να δουν ένα νέο κόμμα, όχι απλώς να υφίσταται μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, αλλά να δίνει λύσεις για το αύριο της χώρας. Γιατί, κακώς κατά τη γνώμη μου, η συζήτηση στην χώρα μας εστιάζεται ακόμη στο παρελθόν ενώ εγώ θα ήθελα να δω ο πολιτικός λόγος να εξελίσσεται προς τα εμπρος”.
Στην Κίνηση των 58 υπάρχουν άτομα αυτού που χαρακτηρίζετε ως παρελθόν. Ατομα που έχουν διατελέσει υπουργοί κυβερνήσεων και, βάσει τού πού βρισκόμαστε τώρα, δεν θα έλεγε κάποιος ότι έχουν πετύχει.
“Σίγουρα η μακρόχρονη κυβερνητική θητεία, η αναληψη θέσεων ευθύνης που δεν συνοδευτηκε από σαφές μεταρρυθμιστικό έργο αλλά από περισσότερες προσλήψεις και δαπάνες ή παρακολούθηση μιας κατάστασης χωρίς να μιλάς, σημαίνει ότι δεν μπορείς να είσαι στην πρωτοπορία του κινήματος. Χρειαζόμαστε ανθρώπους που πέρασαν από κυβερνητικές θέσεις, οι οποίοι όμως πραγματικά προσπάθησαν να αλλάξουν πράγματα και πολλούς νεότερους ανθρώπους, αν είναι δυνατόν όχι παιδιά του κομματικού σωλήνα, αλλα αυτοδημιούργητους”.
“Καπελώθηκε” αυτή η Κίνηση από την παρουσία του κ. Βενιζέλου; Η κ. Ρεπούση έγραψε ένα δηκτικό σχόλιο “Ελιά, Ελιά, με Μπένι βασιλιά”.
“Γιατί λοιπόν δεν συμμετέχει η ΔΗΜΑΡ να ισοσκελίσει αυτές τις διαδικασίες και μένει απέξω; Εγώ είμαι υπέρ μιας κινέζικης παροιμίας που λέει ότι «αν δεν πιστεύεις ότι κάτι μπορεί να πετύχει, μην πυροβολείς αυτούς που προσπαθούν να το πετύχουν. Αφησέ τους να προσπαθήσουν. Αλλά αν θέλεις κι εσύ να πετύχει, και πιστεύω ότι πολλά στελέχη της ΔΗΜΑΡ θέλουν κι αυτά να πετύχει το εγχείρημα της Κεντροαριστεράς, τότε καλό είναι να συμμετέχεις. Οσο περισσότεροι συμμετέχουν τόσο μικρότερο θα είναι το ειδικό βάρος του καθενός και τόσο μεγαλύτερο το ειδικό βάρος των πολιτών”.
Εσείς είστε ένας Ελληνας που πέτυχε έξω, στη σκληρή και ανταγωνιστική αγγλική κοινωνία. Η ελληνική πολιτική σκηνή σάς άντεξε;
“Μάλλον δεν με άντεξε επειδή ίσως είχα αιρετικές απόψεις για τα ελληνικά πολιτικά δεδομένα. Παράδειγμα. Αρνήθηκα να πάρω τα λεγόμενα βουλευτικά προνόμια, με ένα όφελος για περιπου 2,5 χρόνια της βουλευτικής μου θητείας ύψους 700.000 ευρώ, όπως και το Lexus που μου έδωσε η Βουλή. Οι συνάδελφοί μου στη Βουλή με προπηλάκισαν όταν έμαθαν για αυτήν μου την άρνηση. Ο τότε πρόεδρος της Βουλής είπε ότι δεν ήμουν κανονικός βουλευτής, εννοώντας μάλλον ότι προσέβαλα τους υπόλοιπους βουλευτές με τη συμπεριφορά μου. Εγώ θεωρούσα ότι ως βουλευτής Επικρατείας δεν έπρεπε να μπω στην πελατειακή λογική. Αλλά όταν ο «μη κανονικός» βουλευτής γλυτώνει από τον κρατικό προϋπολογισμό 700.000 ευρώ, ο “κανονικός” βουλευτής δεν πρέπει να κάνει κάτι; Οταν σηκώνουμε το χέρι μας και ψηφίζουμε για μειώσεις μισθών και συντάξεων, δεν πρέπει να θυσιάσουμε κάτι κι εμείς;”
Εδώ που τα λέμε, μάλλον χαλάσατε την πιάτσα…
“Έτσι φαίνεται. Αλλά πιστεύω πάρα πολύ στο προσωπικό παράδειγμα. Οταν είσαι σε θέση ευθύνης και η χώρα περνάει τη μεγαλύτερη κρίση της ιστορίας της, το προσωπικό παράδειγμα είναι σημαντικό. Δεν μπορείς να λες «είμαι αντισυστημικός» όπως ισχυρίζονται πολλοί, ειδικά τελευταία, και παράλληλα να παίρνεις όλα τα προνόμια. Εγώ δεν ήμουν αντισυστημικός, ήμουν κυβερνητικός βουλευτής και το έκανα. Μακάρι να το έκαναν και άλλοι. Καλό είναι να τελειώνουμε κάποτε με όλα αυτά. Δεν χρειάζονται ούτε τα αυτοκίνητα, ούτε οι 5 υπάλληλοι που πρέπει να έχει κάθε βουλευτής, ούτε η εκτεταμένη αστυνομική προστασία η οποία δίνεται, ούτε η πρώτη θέση στα αεροπλάνα. Γιατί όχι οικονομική, όπως ταξιδευουν οι υπόλοιποι πολίτες;”
Στις πρωτοβουλίες που πήρατε ως υπουργός, το κόμμα σας, το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπαδρέου σάς στήριξε;
“Οταν ο πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ μίλησε για λευκές απεργίες το καλοκαίρι του 2011, ότι θα μπορούσαν οι εργαζόμενοι στον δημόσιο τομέα να κάνουν απεργίες αλλά παράλληλα να πληρώνονται, εγώ είπα ότι αν κανείς τολμήσει να κάνει κάτι τέτοιο, να παραβιάσει το δημόσιο συμφέρον, αυτό αποτελεί δικαιολογία απόλυσης. Επεσε όλο το ΠΑΣΟΚ “να με φάει”… Δηλαδή, “αν είναι δυνατόν”, μού είπαν, “να τα βάζεις με τους δημοσίους υπαλλήλους”. Εγώ σέβομαι και εκτιμώ τον δημόσιο υπάλληλο, ο οποίος κάνει σωστά τη δουλειά του. Αλλά δεν μπορώ να υπερασπίζομαι εκείνον ο οποίος πηγαίνει στο γραφείο και κάνει λευκή απεργία, δεν εξυπηρετεί τον πολίτη και παράλληλα παίρνει τον μισθό του”.
Θα αυτοπροσδιοριζόσασταν πολιτικά ως σοσιαλιστής ή ως νεοφιλελεύθερος;
“Θα προσδιόριζα τον εαυτό μου ως έναν άνθρωπο που θέλει η χωρα του να πηγαίνει μπροστά με κοινωνική δικαιοσύνη και με δυνάμεις του ιδιωτικού τομέα που μπορούν να προωθήσουν την οικονομία. Πιστεύω σε ένα μικρότερο αλλά ισχυρότερο κράτος. Το ελληνικό κράτος είναι τεράστιο, αλλά δεν είναι ισχυρό ενώ δεν έχουμε τη σωστή οικονομία της αγοράς, όπου οι επιχειρήσεις ανταγωνίζονται ισότιμα. Είναι μία ολιγοπωλιακή οικονομία. Οταν βλέπεις υπερσυγκέντρωση και 3 εταιρείες να ελέγχουν έναν οικονομικό τομέα, εκεί πρέπει να επεκτείνεις τον ανταγωνισμό. Διαφορετικά, αν δεν το κάνεις, ο ευφυής Ελληνας ο οποίος θέλει να επιχειρήσει, δεν θα μείνει εδώ να χτυπάει μια ζωή το κεφάλι του στον τοίχο… Θα σηκωθεί, θα μαζέψει τα μπογαλάκια του και θα φύγει έξω. Οταν έχεις ένα κράτος στο οποίο οι περισσότεροι προωθούνται μέσω κομματικών προδιαγραφών και όχι με βάση την αξία τους, ποιος σοβαρός νέος θα μπει στο κράτος για να είναι παραγωγικός, γνωρίζοντας ότι θα τον πατάει κάτω το κάθε πολιτικό κόμμα το οποίο είναι στην εξουσία; Γι’ αυτό χρειάζεται στον δημόσιο τομέα “πολιτική αχρωματοψία”, να μην μετράει αν είναι κανείς μπλε, πράσινος, κόκκινος, κίτρινος κ.λπ. Αλλά να προχωρά, με την προϋπόθεση ότι υπερασπίζεται το δημόσιο συμφέρον και το συμφέρον του ελληνικού λαού”.
Για την κόντρα Άδωνι και ΣΥΡΙΖΑ
Το επιστημονικό και επαγγελματικό σας αντικείμενο είναι η πολιτική στον χώρο της Υγείας. Με βάση αυτό, πώς είδατε την κόντρα του υπουργού Αδωνι Γεωργιάδη με τον ΣΥΡΙΖΑ;
“Κατά τη γνώμη μου δεν ήταν κατανοητή η στάση του ΣΥΡΙΖΑ στο συγκεκριμένο θέμα. Οτι είναι δεδομένο ότι πρέπει να έχουμε ελληνική φαρμακοβιομηχανία, ασφαλώς. Αλλά αυτή δεν πρέπει να σταθεί με ειδικές επιδοτήσεις, αλλά με ένα θεσμικό πλαίσιο που να ευνοεί την έρευνα και την ανάπτυξη στη χώρα μας. Επίσης εγώ, την εγχώρια βιομηχανία, δεν την θεωρώ ελληνική με την έννοια ότι πρέπει να την έχει Ελληνας. Εγχώρια, για μένα, είναι όποιος επενδύει στη χώρα, δημιουργεί θέσεις εργασίας, έρευνα και ανάπτυξη. Με αυτή την έννοια έχει δίκαιο ο ΣΥΡΙΖΑ όταν λέει ότι θα πρέπει να υπάρχει ένα εγχώριο κομμάτι στην παραγωγή των φαρμάκων, είχε όμως άδικο στην κόντρα του με τον υπουργό, ο οποίος στην ουσία επιχείρησε να μειώσει τις τιμές των φαρμάκων περαιτέρω, κάτι που είναι προς όφελος του ελληνικού λαού”.
“Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σαν το κέικ που φούσκωσε…”
Αυτά τα “μπρος πίσω” του ΣΥΡΙΖΑ οφείλονται κάπου;
“Είναι σαν το κέικ που μπήκε στον φούρνο και φούσκωσε. Πρόκειται για ένα κόμμα που από το 4% πήγε στο 27% και το οποίο αυτή τη στιγμή είναι υπό διαμόρφωση. Ελπίζω αυτή η διαμόρφωση να οδεύσει σε λογικότερες θέσεις που κατά καιρούς έχουν εκφραστεί, αλλά όχι τελευταία. Οι θέσεις για το φάρμακο και τα πανεπιστήμια δεν είναι θέσεις προωθητικές για τη χώρα. Περιμένω να δω αν πραγματικά ο ΣΥΡΙΖΑ αλλάζει επί προγραμματικού επιπέδου. Οχι απλώς να ενσωματώσει κάποια πρόσωπα που μεταπηδούν σε αυτόν από το ΠΑΣΟΚ και με αυτόν τον τρόπο να θεωρηθεί πιο κεντρώος. Σημασία έχει τι πραγματικά λέει για τη χώρα”.
Έχει ο ΣΥΡΙΖΑ σαφή πρόταση εξουσίας;
“Πρόταση εξουσίας δεν εχει, αλλά έχει εκλογίκευση κάποιων χαρακτηριστικών. Δηλαδή ότι μιλά για ισοσκελισμένο προϋπολογισμό. Ότι μιλά πλέον για το ότι δεν μπορείς να κάνεις θαύματα. Που σημαίνει ότι απορρίπτει τη λογική της απόρριψης του μνημονίου με το ένα άρθρο. Κι ότι αρχίζει να μπαίνει στη ρητορική του το παραγωγικό μοντέλο, αυτό είναι θετικό στοιχείο. Από την άλλη μεριά, αυτά ανατρέπονται από φωνές που υπάρχουν εντός του και είναι πιο ακραίες”.