Ο καθηγητής πολιτικής της υγείας στο London School of Economics και επικεφαλής της κίνησης “Δυναμική Ελλάδα”, Ηλίας Μόσιαλος, μίλησε στις 11/2/2014 στον «ΑΘΗΝΑ 9.84» και τη Νόνη Καραγιάννη.
Ακούστε εδώ τη συνέντευξη:
Συνέντευξη Ηλία Μόσιαλου στο ραδιοφωνικό σταθμό “ΑΘΗΝΑ 9.84″ στη Νόνη Καραγιάννη 11/2/2014 by Δυναμική Ελλάδα on Mixcloud
Με αφορμή τη δήλωσή του προς τους 58, να “τολμήσουν” με την αλλαγή στο εκλογικό σύστημα των ευρωεκλογών, μεταξύ άλλων, είπε:
Δημοσιογράφος: Διερωτώμαι εάν διακρίνατε κάποιες επιφυλάξεις και γι’ αυτό θεωρήσατε ότι πρέπει να παρέμβετε;
Ηλ. Μόσιαλος: «Προφανώς και υπήρχαν επιφυλάξεις. Αυτές δεν τις ξέρω από συζητήσεις ή από συνεννόηση με τους 58, αλλά απ’ ό,τι είδα και ό,τι γράφτηκε στα ΜΜΕ. Γι’ αυτό έγινε η παρέμβαση…».
Δημοσιογράφος: Τις θεωρείτε δικαιολογημένες, καθώς υπάρχει και μία επιχειρηματολογία που λέει ότι η απόφαση των δύο πολιτικών αρχηγών -που βεβαίως προωθεί το ζήτημα της άμεσης δημοκρατίας μέσω του σταυρού-, δεν είναι και απόλυτα δημοκρατική, καθώς επρόκειτο για μιαν απόφαση των δύο και αυτό μόλις 100 μέρες πριν από τις ευρωεκλογές.
Ηλ. Μόσιαλος: «Καταρχήν, ένα τέτοιο αίτημα είχε θέσει και ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ο κ. Παπαδημούλης, στις προηγούμενες εκλογές και δεν φαίνεται να υπάρχουν ισχυρές αντιδράσεις επί της ουσίας. Η χρονική συγκυρία τώρα είναι ένα άλλο ζήτημα, αλλά σίγουρα υπάρχει αρκετά μεγάλη απόσταση από τη διεξαγωγή των ευρωεκλογών. Από εκεί και πέρα, θα μπορούσε να πει κανείς -και είναι εύλογο το ερώτημα-, ποιοι και με ποια διαδικασία θα εκλέγονται ή ποιες διαδικασίες θα χρειάζονται πλέον, όταν πιθανώς υπάρχουν συναλλαγές, με κάποιους να μιλούν για μαύρο πολιτικό χρήμα ή τη μεγάλη ευθύνη των ΜΜΕ στην ανάδειξη υποψηφίων με την εξουσία την οποία διαθέτουν. Αυτό ισχύει. Από την άλλη πλευρά όμως, είναι καλύτερα να ισχύει η παντοκρατορία ή η μονοκρατορία των αρχηγών, οι οποίοι αποφασίζουν από μόνοι τους για το τι θα γίνεται στο ψηφοδέλτιο; Ή μήπως έχουμε δημοκρατικά κόμματα στην Ελλάδα; Πιστεύει άραγε κανείς ότι τα κόμματα λειτουργούν βάσει δημοκρατικών διαδικασιών, όπως παραδείγματος χάριν γίνεται στη Γερμανία, όπου υπάρχουν μονοεδρικές περιφέρειες, αλλά και δικαστήρια για τον έλεγχο της τήρησης των σωστών εσωκομματικών διαδικασιών. Μιλάμε για έναν διαφορετικό νομικό πολιτισμό -σε σχέση με το κομματικό σύστημα- και οι υποψήφιοι μπορεί να προσφεύγουν στα δικαστήρια για τις κομματικές διαδικασίες, εφόσον οι ίδιοι θεωρήσουν ότι δεν έχουν αντιμετωπιστεί με το σωστό τρόπο εσωκομματικά. Στην Ελλάδα γνωρίζουμε ότι δεν είναι μόνο αρχηγο-κεντρικό το σύστημα σε κάθε κόμμα, αλλά και πρωθυπουργο-κεντρικό στη διοίκηση συνολικά της χώρας. Αυτό το λέμε όλοι. Δεν είναι μόνον ότι κάθε πολιτικός αρχηγός κάνει ό,τι θέλει από τη στιγμή που εκλέγεται, ο ίδιος ο πρωθυπουργός έχει αυξημένες εξουσίες και είναι γνωστό ότι τις περισσότερες φορές η διοίκηση στα κόμματα, αλλά και γενικότερα στη χώρα, ασκείται από ένα μικρό κύκλο ανθρώπων. Επομένως, μέχρις ότου υπάρξει συστηματικός εκδημοκρατισμός της λειτουργίας και του κοινοβουλευτικού συστήματος, αλλά και των κομμάτων, θα πρέπει να σταθμίσει κανείς τι είναι καλύτερο. Να πάμε στο σύστημα της Γερμανίας, το οποίο σημαίνει, ότι ορίζουν οι αρχηγοί των κομμάτων στην ουσία χωρίς εσωκομματικές διαδικασίες, υποψήφιους στις μονοεδρικές ή τους υποψήφιους γενικά για το ευρωκοινοβούλιο; Ή είναι καλύτερο μέχρις ότου οδηγηθούμε σε αυτό το γερμανικό σύστημα, να διευρύνουμε τη βάση επιλογής των υποψηφίων;…».
Δημοσιογράφος: Εκτιμάτε ότι έχει βάση η συζήτηση για το αν θα πρέπει να χωριστούν οι περιφέρειες, δηλαδή να ισχύσει στις ευρωεκλογές ό,τι και στις εθνικές;
Ηλ. Μόσιαλος: «Όχι, διότι οι περιφέρειες είναι 13 και σε μερικές δεν θα αντιστοιχούσε ούτε ένας ευρωβουλευτής. Αυτό είναι κατανοητό. Από τη στιγμή που έγινε ένα ακόμα λάθος ότι στη χώρα μας, έχουμε 13 περιφέρειες και υπάρχει μεγάλη ανισορροπία μεταξύ Αττικής, Κεντρικής Μακεδονίας και όλων των υπολοίπων μικρών περιφερειών, διερωτάται κανείς γιατί έχουμε 13 περιφέρειες με 2 τεράστιες και 11 μικρές, τη στιγμή που στα περιφερειακά συστήματα υγείας δεχόμαστε να έχουμε 7 και τη στιγμή που διατηρούμε την υφιστάμενη δομή των νομών της χώρας. Δηλαδή οι νομοί δεν καταργούνται… Από τη στιγμή που διατηρούνται λοιπόν, γιατί δεν έγινε εξ’ αρχής ένα σύστημα μεγαλύτερων περιφερειών; Εγώ θα ήμουν υπέρ του να πάει σε περιφερειακό επίπεδο, αλλά με τις 7 περιφέρειες της αποκεντρωμένης διοίκησης και όχι με τις 13 που έχουμε σήμερα..».
Σε άλλο σημείο είπε: «Αλλά ας πάμε λίγο και στην κεντροαριστερά… Δεν θα γινόταν μία εσωκομματική διαδικασία; Δεν θα ετίθεντο στον κόσμο της κεντροαριστεράς κάποια ονόματα, προκειμένου να επιλέξουν εξ’ αυτών; Δηλαδή, η διαδικασία θα γινόταν με συνεννοήσεις και παζάρια μεταξύ των διαφορετικών κομμάτων του χώρου της κεντροαριστεράς, των κινήσεων και των προσώπων ή των προσωπικοτήτων; Μάλλον, απ ό,τι καταλαβαίνω, ο προσανατολισμός ήταν στο να υπήρχε λίστα με 10, 7 ή 15 ανθρώπους, οι οποίοι θα έμπαιναν σε μία εσωτερική ψηφοφορία μεταξύ εκείνων που θα ήθελαν να ψηφίσουν στις διαδικασίες. Δεν έχει και μεγάλη διαφορά. Αντί να πάνε τα μέλη των κομμάτων και των κινήσεων που θα απαρτίσουν την κεντροαριστερά, να εκτεθούν οι υποψήφιοι σε ένα ευρύτερο εκλογικό σώμα… Θέλω να πω ότι, εάν θέλει κάποιος να γίνει γνωστός και να έχει ουσιαστικές απόψεις, δεν θα χαθεί, θα βρει ένα τρόπο να τις επικοινωνήσει. Εξάλλου, μπορεί να υπάρξουν διευθετήσεις από πλευράς 58, ούτως ώστε κάποια προβεβλημένα τους στελέχη να έχουν δύο ή και τρεις τηλεοπτικές εμφανίσεις, για να πουν ό,τι θέλουν. Εάν έχεις να πεις κάτι ουσιαστικό, δεν χρειάζεται να βγεις 100 φορές και νομίζω και τα ΜΜΕ έχουν πλέον την αντίληψη ότι θέλουν να προβάλλουν περισσότερο ανθρώπους που έχουν να πουν κάτι ουσιαστικό ..».
Και πρόσθεσε: «Πιστεύω ότι θα πρέπει να γίνει μία ανοιχτή και ειλικρινής συζήτηση μεταξύ όλων όσων θα μετάσχουν σε αυτό το εγχείρημα, χωρίς να ξεκινά η συζήτηση από τα πρόσωπα. Ας μπει πρώτα το πολιτικό πρόταγμα. Τι είδους κεντροαριστερά θέλουμε, ποια είναι τα μεγάλα πολιτικά ζητήματα που θα ανοίξει; Τα πρόσωπα έπονται. Αν δεν υπάρχει πολιτικό μήνυμα, αν η κεντροαριστερά προσπαθήσει να δώσει τη μάχη των ευρωεκλογών μόνο βάσει ονοματολογίας και τα προσώπων, τότε το πείραμα δεν θα είναι πολύ πετυχημένο. Ας προσπαθήσουν όσοι μετέχουν να βρουν τα 3 – 4 μεγάλα πολιτικά προτάγματα . Να μην ξεχνάμε άλλωστε ότι ξεκίνησαν με βάση την ανάγκη για κάτι νέο στον ενδιάμεσο χώρο μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και ΣΥ.ΡΙΖ.Α….».
Δημοσιογράφος: Δική σας θέληση, φιλοδοξία, πρόθεση, στελεχών που μετέχουν στη “Δυναμική Ελλάδα”, είναι να μετάσχετε και σε αυτό το ευρωψηφοδέλτιο;
Ηλ. Μόσιαλος: «Σαφέστατα ναι. Θα υπάρχουν υποψήφιοι από τη Δυναμική Ελλάδα. Εγώ πάντως, δεν θα είμαι για να δώσω το στίγμα ότι σε αυτή την προσπάθεια δεν βρίσκομαι για προσωπικούς λόγους, αλλά για να βοηθήσω την παράταξη. Και εγώ επομένως, αλλά και όλοι όσοι μετέχουν στη “Δυναμική Ελλάδα”, θα είμαστε μπροστά στις ευρωεκλογές. Εγώ όχι ως υποψήφιος, αλλά στελέχη της κίνησης θα είναι υποψήφια…».
* Για τη δημοσκόπηση στην “Εφημερίδα των Συντακτών”:
«Εγώ είδα μία άλλη δημοσκόπηση στην “Εφημερίδα των Συντακτών”, στην οποία το 44% των ερωτηθέντων θεωρεί τις πολυκομματικές κυβερνήσεις συνεργασίας ως την καλύτερη λύση για τη χώρα, το 23% προτιμά τις αυτοδύναμες μονοκομματικές, ενώ ποσοστό 12% τάσσεται υπέρ μιας οικουμενική κυβέρνησης. Αυτό λέει ότι ο κόσμος δεν ζητά κυβερνήσεις συνεργασίας μεταξύ των δύο άκρων ή του δικομματισμού. Θέλει μία νέα πολιτική δύναμη, η οποία να είναι σε θέση να διαμορφώσει συμμαχίες, όχι αποκλειστικά προς τη μία μεριά, αυτή της συντηρητικής παράταξης, αλλά να είναι ανοιχτή σε όλες τις δυνατότητες με στόχο τη καλύτερη δυνατή διακυβέρνηση της χώρας. Παράλληλα, ωστόσο, η καινούργια παράταξη που θα στηθεί, θα πρέπει να εμπνέει εμπιστοσύνη στους Έλληνες, να μετέχει στις διαδικασίες, χωρίς γκρίνιες και να έχει σαφές πρόταγμα και πολιτικό πρόγραμμα. Σε μία συμμαχική κυβέρνηση, τα κόμματα τα οποία μετέχουν, βάζουν τα πράγματα κάτω. Επομένως, η δημοκρατική παράταξη οφείλει να ξεκαθαρίσει εξ’ αρχής ότι κάποια συγκεκριμένα πράγματα πρέπει να γίνουν και κάποια εξ’ αυτών, οπωσδήποτε.
Εκτός όμως από τα συγκεκριμένα πράγματα που θα απαιτήσει να γίνουν, εάν είναι συμμέτοχος είτε σε μία κυβέρνηση προς τη μία μεριά είτε προς την άλλη, θα πρέπει παράλληλα να δεχθεί ότι και η άλλη πλευρά, το άλλο κόμμα το οποίο θα συμμετέχει, θα πρέπει να κάνει κάποια άλλα πράγματα, με το σύνολο -σε κάθε περίπτωση- να είναι προς όφελος της κοινωνίας, η οποία κυρίως ζητά εμπιστοσύνη ότι δεν θα υπάρξει ακυβερνησία».
Δημοσιογράφος: Αντιλαμβάνομαι ότι δεν θεωρείτε μη διαπραγματεύσιμο ζήτημα την ύπαρξη συμμαχικής κυβέρνησης της κίνησης της Δημοκρατικής Μεταρρυθμιστικής Παράταξης με τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α., εάν είναι πρώτο κόμμα;
Ηλ. Μόσιαλος: «Με την προϋπόθεση τήρησης προγραμματικών συμφωνιών που διασφαλίζουν την πορεία της χώρας εντός ευρωπαϊκής ένωσης, την ορθή οικονομική διαχείριση και κατά τη γνώμη μου η παράταξη της κεντροαριστεράς πρέπει να θέτει μπροστά θέματα αξιοκρατίας, όσον αφορά στην επιλογή προσώπων που θα στελεχώσουν τους δημόσιους τομείς, με απόλυτη διαφάνεια, με πολιτική αχρωματοψία και υπό τη προϋπόθεση ότι δεν τίθεται η χώρα σε περιπέτειες».
«ΑΘΗΝΑ 9.84» – ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ