«Είναι πιθανό να παρακαμφθεί μεν τελικά η κρίση, αλλά να παραμείνουμε κατά βάση στις αλλαγές που σηματοδότησαν οι περικοπές μισθών και συντάξεων, και η επιβολή φόρων σε όσους πληρώνουν φόρους. Τούτο θα σημαίνει την παγίωση μιας τεράστιας επιδείνωσης των ανισοτήτων στην ελληνική κοινωνία, όπου οι συνεπείς θα διασφαλίζουν τα φορολογικά έσοδα τα οποία το σύστημα εξουσίας επιτρέπει στους φοροφυγάδες να απολαμβάνουν. Τίποτε δεν αποκλείει, πέρα από τη διατήρηση των μηχανισμών φοροδιαφυγής ευρύτατων στρωμάτων, η διαφθορά να συνεχίσει να παίζει τον ίδιο σημαντικό ρόλο στην πολιτική και οικονομική ζωή του τόπου, και πολλά από τα σημερινά χαρακτηριστικά να αλλάξουν επιφανειακά. Θα επρόκειτο για τη χειρότερη –και πολύ άδικη– πραγματικότητα. Θα σήμαινε απλώς ότι έχουν συντελεστεί οι στοιχειώδεις αλλαγές, οι οποίες θα επέτρεπαν σε ένα σύστημα που κατέρρευσε να βελτιώσει στοιχειώδεις λειτουργίες του, να “φτιασιδωθεί”, και να συνεχίσει στα ίδια περίπου χνάρια με πριν. Ωστόσο, η πραγματικότητα για ευρύτατα στρώματα δεν θα είναι ίδια με πριν. Θα έχει πληγεί ανεπανόρθωτα.»
(Από το βιβλίο “Η Ελλάδα στην κρίση” του Τ. Γιαννίτση.)
Η πρόσφατη επιτυχημένη έξοδος της Ελλάδας στις αγορές,σηματοδοτεί το τέλος μιας πολύ δύσκολης περιόδου, και την αρχή μιας πολύ απαιτητικής αλλά νέας φάσης για την χώρα. Τα οφέλη είναι κυρίως πολιτικά,αλλά το πολιτικό κλίμα όπως το διαβάζουν οι αγορές,μόνο αν δείξουμε σοβαρότητα,επιμονή και πρόγραμμα, θα περάσουν και στην πραγματική οικονομία.
Όσο η χώρα σταθεροποιείται οικονομικά και πολιτικά, το πολιτικό σύστημα πρέπει να εστιάσει σε δύο άξονες παρεμβάσεων ταυτόχρονα. Ο πρώτος άξονας αφορά μεσοπρόθεσμους στόχους: νομοθετήματα που θα ανακουφίσουν τα θύματα της κρίσης, το κοινωνικό πακέτο δηλαδή, νομοθετήματα που θα διευκολύνουν την επιχειρηματικότητα, θα μειώσουν την γραφειοκρατία, θα κάνουν το κοινωνικό κράτος αποδοτικό και το δημόσιο αξιοκρατικό, και βέβαια ένα πρόγραμμα αναπτυξιακό που θα αφορά την δημιουργία ισχυρής παραγωγικής βάσης στη χώρα,αύξησης της απασχόλησης, κίνητρα για επένδυση σε έρευνα και καινοτομία.
Ο δεύτερος άξονας αφορά ένα ευρύ πρόγραμμα θεσμικών μεταρρυθμίσεων μεγάλης κλίμακας, ένα πρόγραμμα που θα εναρμονίσει το μοντέλο του κράτους με το αντίστοιχο Ευρωπαϊκό. Το πρόγραμμα αυτό σε μεγάλο βαθμό περνά μέσα από την αναθεώρηση του συντάγματος και έχει να κάνει με το πολιτικό σύστημα, το σύστημα δικαιοσύνης και την ανεξαρτησία της, τις διατάξεις πού αφορούν το εκπαιδευτικό σύστημα, την ενίσχυση των ανεξάρτητων αρχών, την αξιοκρατία στην δημόσια διοίκηση. Έχει κυρίως μακροπρόθεσμα αποτελέσματα, αλλά από την στιγμή που θα καθιερωθούν οι αλλαγές, η εμπειρία του πολίτη με το κράτος θα βελτιωθεί ραγδαία.
Για να έχουν αποτελέσματα τα παραπάνω, καθοριστικός είναι και ένας τρίτος άξονας που αφορά την ίδια την πολιτική μας μέσα στην Ευρώπη και τους συσχετισμούς στο Ευρωκοινοβούλιο. Είναι εξαιρετικά κρίσιμος, διότι αν δεν επέλθουν αλλαγές στην πολιτική λιτότητας στην Ευρώπη, οι δύο άλλοι άξονες δεν θα αποδώσουν, και στην καλύτερη περίπτωση θα μείνουμε με μια βελτιωμένη θεσμικά «μηχανή» εντός της χώρας, χωρίς καύσιμα όμως δεν θα αλλάξουμε θέση. Σε ένα περιβάλλον γενικευμένης λιτότητας και δυσκαμψιών στην παροχή ρευστότητας, δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί γρήγορα η υψηλή ανεργία ούτε στην Ελλάδα ούτε στην Ευρώπη. Η άνοδος του ευρωσκεπτικισμού και της ακροδεξιάς απειλούν το ευρωπαϊκό όραμα και την συνοχή της Ένωσης, αφού λείπουν από τον σχεδιασμό της οι πολιτικές της ανάπτυξης και της απασχόλησης, οι πολιτικές για τη νέα γενιά. Τα επιτόκια σε βορρά και νότο έχουν μεγάλη διαφορά, και η κρίση χρέους δεν μπορεί να αποσοβηθεί χωρίς έναν άλλο ρόλο για την ΕΚΤ. Πρέπει λοιπόν να υπάρξει αλλαγή και στην ίδια την Ευρώπη.
Ο Προοδευτικός πόλος, H Ελιά, έχει ευθύνη να πρωτοστατήσει σε αυτόν τον προγραμματικό και θεσμικό μαραθώνιο,να παρουσιάσει μια συνολική και εναρμονισμένη πλατφόρμα και στους δύο άξονες που αφορούν το εσωτερικό της χώρας. Ενίσχυση της Ελιάς σημαίνει ενίσχυση του ΕΣΚ και αυτό είναι εξαιρετικά κρίσιμο ώστε οι δυνάμεις της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας στο Ευρωκοινοβούλιο να δώσουν την μάχη για αλλαγές και στις Βρυξέλλες.