της Λίνας Παπαδοπούλου
Η εκπρόθεσμη τροπολογία, που θα επέτρεπε την έναρξη ισχύος μιας πράξης για ανάληψη υποχρέωσης δαπάνης εκ μέρους του κράτους από την ημέρα έκδοσής της και όχι από εκείνη ανάρτησής της στη «Διαύγεια», τελικά αποσύρθηκε. Η επίσημη δικαιολογία της εισαγωγής της ήταν η αποτελεσματικότητα.
Η μόνη, όμως, σωστή απάντηση στο δίλημμα «αποτελεσματικότητα ή διαφάνεια» είναι η άρνησή του.
Σε μια χώρα που υποφέρει από αδιαφάνεια σε υπέρτατο βαθμό, σε μια κοινωνία που δυστυχώς έχει δικαιολογημένα χάσει κάθε εμπιστοσύνη στο πολιτικό και διοικητικό προσωπικό, σε μια οικονομία που αιμορραγεί λόγω της εγκληματικής κατασπατάλησης πόρων υπέρ συντεχνιών, κρατικοδίαιτων ιδιωτικών συμφερόντων και πελατειακών παροχών σε κομματικούς και κολλητούς, η αποτελεσματικότητα, η επιτάχυνση των οικονομικών συναλλαγών και οι ρυθμοί της αγοράς δεν επιτρέπεται -όσο σημαντικό και αν είναι να υπηρετηθούν- να καταλήγουν στην ακύρωση, έστω και προσωρινή της διαφάνειας, όπως αυτή κατοχυρώνεται δια του εργαλείου ψηφιακής αποθήκευσης και δημοσιοποίησης των διοικητικών πράξεων, που ονομάζεται «Διαύγεια».
Δεν είναι μόνο ότι η «Διαύγεια» αποτέλεσε -και αποτελεί- μία από τις λίγες ρηξικέλευθες μεταρρυθμίσεις εθνικής επιλογής των τελευταίων (πολλών) ετών. Δεν είναι απλώς η ανάγκη τόνωσης της διαφάνειας σε όλες της τις πτυχές – και προς αυτή την κατεύθυνση η υπαγωγή των ΜΚΟ στις σχετικές επιταγές είναι σίγουρα προς τη σωστή κατεύθυνση. Είναι και η δίψα να εδραιωθεί η πεποίθηση, έστω η αίσθηση, ότι μια μικρή ή μεγάλη κατάκτηση που μας απομακρύνει από την κακοδιαχείριση του παρελθόντος -και δυστυχώς και του παρόντος- είναι άξια προστασίας με κάθε κόστος.
Ειδάλλως, αν αρχίσει το ξήλωμα της «Διαύγειας», δεν θα τελειώσει πριν την ουσιαστική κατάργησή της. Ιδίως δε στη μακρά προεκλογική περίοδο που διανύουμε. Θα βρεθούν και άλλοι, τώρα ή μετά, που θα θελήσουν να την ξηλώσουν για να εξυπηρετήσουν σκοπούς λιγότερο αγαθούς από τη μετακίνηση μαθητών. Δυστυχώς, το πολιτικό προσωπικό αυτής της χώρας, σαν άλλος Οδυσσέας, πρέπει να δεθεί στο συνταγματικό κατάρτι, για να μην υποκύψει στις σειρήνες της πελατειακής διαπλοκής.
Με άλλα λόγια, η συνταγματική κατοχύρωση της «Διαύγειας» πρέπει να μπει στην αναθεωρητική ατζέντα και να προωθηθεί χωρίς φθηνές δικαιολογίες.
* Η Λίνα Παπαδοπούλου είναι Αναπληρώτρια καθηγήτρια Συνταγματικού Δικαίου στο Τμήμα Νομικής του ΑΠΘ και μέλος της Επιτροπής Πρωτοβουλίας της Δυναμικής Ελλάδας