Του Ορέστη Καλογήρου*
Επιτρέψτε μου να αναφερθώ σήμερα στο Τμήμα Φυσικής του ΑΠΘ. Χθες ήταν η πρώτη ημέρα εγγραφής των πρωτοετών μας.
Το συνδικάτο των πανεπιστημιακών είχε προκηρύξει για χθες απεργία, διαμαρτυρόμενο για τις επικείμενες περικοπές των ειδικών μισθολογίων. Μια απεργία εντός της εξεταστικής περιόδου ως μόνα θύματα έχει τους φοιτητές που έχουν περάσει σε κάποιο ξένο ίδρυμα και περιμένουν να δώσουν το τελευταίο τους μάθημα, χωρίς το οποίο η εισδοχή τους στο μεταπτυχιακό ακυρώνεται, και τους πρωτοετείς. Θα μου πείτε και οι μισθοί σας; Η αδικία της σύγκρισης με τους δικαστικούς, τις ΔΕΚΟ κτλ. δεν αξίζουν μια γενναία απεργία;
Η απάντηση βρίσκεται στη συνείδηση του καθένα. Πάντως, παρά τη σοβαρότητα του θέματος, την υπόδειξη του συνδικάτου συνήθως ελάχιστοι πανεπιστημιακοί ακολουθούν, κι ας αναφέρουν βαρύγδουπα τα ΜΜΕ “λουκέτο σήμερα στα πανεπιστήμια”. Εννοείται ότι κάποιοι συνάδελφοι ίσως απήργησαν, είναι δικαίωμά τους, αλλά το Τμήμα λειτούργησε κανονικά, όπως και η ομάδα καθηγητών που ήταν επιφορτισμένη με την υποδοχή των πρωτοετών. Στη βιβλιοθήκη του Τμήματος, που έχει διαμορφωθεί ειδικά, η γραμματεία υποδέχεται τους νέους φοιτητές με έναν φάκελο με όλο το πληροφοριακό υλικό για το Τμήμα, το πρόγραμμα σπουδών, και κυρίως για όλες τις ηλεκτρονικές υπηρεσίες. Καθηγητές και καθηγήτριες του Τμήματος ενημερώνουν σε τραπέζια ομάδες των 4-5 όλους τους πρωτοετείς για τα όσα πρέπει να γνωρίζουν.
Για πολλά χρόνια αφήναμε αυτό το έργο στις κομματικές παρατάξεις που τραβούσαν από τα μανίκια τους αποσβολωμένους πρωτοετείς. Όταν οι θεσμικά υπεύθυνοι εγκαταλείπουν το έργο τους στα κομματικά παραμάγαζα, το δημόσιο πανεπιστήμιο απαξιώνεται. Πριν από μερικά χρόνια, με πρωτοβουλία ενός εμπνευσμένου συναδέλφου, που, όχι τυχαία, ήταν από τους πιο θερμούς υποστηρικτές της πανεπιστημιακής μεταρρύθμισης, που κατήργησε πρόσφατα η κυβέρνηση, το Τμήμα Φυσικής αποφάσισε ότι δεν πάει άλλο. Από τότε, κάθε χρόνο η είσοδος των νέων φοιτητών μας στο Τμήμα γίνεται με όλο και μεγαλύτερη αξιοπρέπεια.
Έχουμε διαπιστώσει εδώ και χρόνια ότι η κακή υποδοχή αλλά και η απογοήτευση που εισπράττουν οι πρωτοετείς φοιτητές από όσους δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους, καθώς και η διαβρωτική επιρροή των κομματικών στρατών, είναι οι βασικές αιτίες για τη διαρροή φοιτητών μετά από 2 – 3 εξάμηνα. Όταν έρχονται στο τρίτο έτος απελπισμένοι και μας λένε ότι χρωστούν 30-40 μαθήματα. Και χρειάζονται 7-8 χρόνια σπουδών αντί για 4-5. Το πρόβλημα του ελληνικού πανεπιστημίου συνίσταται, εκτός από πολλά άλλα, και στο λεγόμενο hidden curriculum (κρυφό πρόγραμμα σπουδών), δηλαδή σε ό,τι συμβάλλει στη διαμόρφωση ενός φοιτητή, εκτός από τις πανεπιστημιακές παραδόσεις. Αυτό το hidden curriculum είναι άθλιο. Από τη βρομιά που επικρατεί στα κτίρια, μέχρι την αδιαφορία πολλών να κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Αν χθες επιμέναμε να απεργήσουμε, θα χάναμε τους πρωτοετείς μας πολύ πιο γρήγορα… Είναι θέμα συνείδησης του πανεπιστημιακού δασκάλου.
*Ο ο Ορέστης Καλογήρου είναι καθηγητής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης