Συνέντευξη στον Ηλία Τσίγκα
-κ. Επιτροπάκη, κατ αρχάς δυο λόγια για σας: Ποιος είστε, η πορεία σας και σχετικά με τη συμμετοχή σας στο ευρωψηφοδέλτιο της ΕΛΙΑΣ
Ειμαι 41 ετών, ζώ στην Αθήνα αλλά κατάγομαι από Κρήτη και Καβάλα.Εργάζομαι ως τσελίστας στην Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου Αθηναίων. ‘Εχω σπουδάσει και οικονομικές επιστήμες στην ΑΣΟΕΕ. ‘Εντονα πολιτικοποιημένος από νεαρός.αλλά και πολύ απαιτητικός ως πολίτης. Ιδεολογικά ανήκω στην σύγχρονη σοσιαλδημοκρατία ευρωπαϊκού τύπου, και επιθυμία μου είναι η Ελλάδα να συγκλίνει κάποια στιγμή θεσμικά,οικονομικά,κοινωνικά με τα κράτη της Δυτικής Ευρώπης,να γίνουμε ένα πετυχημένο Κράτος. Αυτό σημαίνει σκληρή δουλειά τόσο για το πολιτικό σύστημα, το οποίο πρώτο πρέπει να αλλάξει τις δομές και τις νοοτροπίες του, αλλά και συμμετοχή των πολιτών στην προσπάθεια. Είμαι μέλος της Πολιτικής Γραμματείας της Δυναμικής Ελλάδας η οποία συμμετέχει στην Ελιά, θέλοντας να εκφράσει το αίτημα για προοδευτικές αλλαγές στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη.
ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ
– Αποτελείτε ιδρυτικό και βασικό στέλεχος της κίνησης Δυναμική Ελλάδα, υπό τον πρώην Υπουργό κ. Ηλία Μόσιαλο. Με ποιο σκεπτικό η ΔΥΝ.ΕΛ. αποφάσισε τη συμπόρευση με την ΕΛΙΑ σε αυτές τις Ευρωεκλογές;
Ο Προοδευτικός πόλος στην κοινωνία, παρά το μεγάλο κόστος που πλήρωσε το ΠΑΣΟΚ με την απόφαση ευθύνης που πήρε ωστε να μην χρεοκοπήσει η χώρα,παραμένει πλειοψηφικός, αλλά χωρίς αξιόπιστη πολιτική έκφραση. Ο χώρος είναι πολυδιασπασμένος, αλλά υπάρχει. Και είναι επείγουσα ανάγκη να ανασυγκροτηθεί, μέσα όμως από διαδικασίες που θα εγγυηθούν την ανανέωση, απορρίπτοντας το κακό παρελθόν, και υιοθετώντας ένα πρόγραμμα εμβρυουλκό της νέας εποχής.Να φύγουμε από το μοντέλο του κρατισμού, από τις νοοτροπίες που ζημίωσαν την χώρα, από τα φαινόμενα του πελατειακού κράτους, την αλαζονεία του κυβερνητισμού και γενικά από το μοντέλο της κεντροαριστεράς της μεταπολίτευσης. Αυτήν την δέσμη ιδεών εκφράζει η Δυναμική Ελλάδα. Η Παράταξη έκανε και πολλά λάθη, αλλά προσέφερε και πολλά στην χώρα Ωστόσο το μοντέλο που γνωρίζαμε μέχρι χθές, δεν μπορεί να συνεχιστεί. Πρέπει να διατυπώσουμε νέες, προοδευτικές, λύσεις στα προβλήματα του κόσμου, ειδικά τώρα που τα θύματα της κρίσης δεν έχουν στηρίγματα από πουθενά. Και για να γίνει αυτό, η κεντροαριστερά πρέπει να υπάρχει αύριο στο πολιτικό σύστημα, και να είναι δυνατή. Ο ρηχός διπολισμός, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να εκφράσει τον προοδευτικό κόσμο.
Για να μπορέσουμε όμως κι εμείς να πείσουμε πρέπει να δώσουμε εγγυήσεις στον κόσμο πως έχουμε καταλάβει από τα λάθη του παρελθόντος. Με αυτό το σκεπτικό η ΔΥΝΕΛ στήριξε από την πρώτη στιγμή τις προσπάθειες ένωσης της κεντροαριστεράς.
– Από πολλούς, μέσα κι έξω από τον ευρύτερο χώρο, διατυπώνεται η εκτίμηση πως το ΠΑΣΟΚ αποτελεί «τοξικό» προϊόν κι ανυπέρβλητο βαρίδι στη διαδικασία ανασύστασης του χώρου της Κεντροαριστεράς. Σε σημείο, ίσως, που να καθιστά θνησιγενές το εγχείρημα αυτό από τα σπάργανά του. Πώς σχολιάζετε αυτή την αξιολόγηση;
Πράγματι, το ΠΑΣΟΚ έχει δαιμονοποιηθεί σε βαθμό που για μένα το αδικεί. Και το λέω αυτό, διότι πληρώνει λάθη τόσο δικά του, αλλά κυρίως της ΝΔ, και θα μου επιτρέψετε να πω, τις αδυναμίες του μοντέλου της μεταπολίτευσης που υπηρέτησαν όλα τα κόμματα, από την αριστερά μέχρι την Δεξιά. Μην ξεχνάμε πως το μνημόνιο ήταν αποτέλεσμα της κρίσης και όχι η αιτία της. Και το ΠΑΣΟΚ, με το οποίο ομολογώ πως με χωρίζουν πολλά, δέχτηκε να πληρώσει το πολιτικό και κομματικό κόστος, όπως κανένα άλλο κόμμα μέχρι σήμερα, για να μην πέσει η χώρα, όταν άλλοι μιλούσαν για Ζάππεια, ενίσχυαν τις δυνάμεις των άκρων ή πρότειναν επιστροφή στη δραχμή. Η γνώμη μου είναι και ίσως σας ξαφνιάσω, πως η φάση της συγκυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ είναι ίσως από τις πιο αξιοπρεπείς και σεβαστές στην ιστορία του κόμματος. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ούτε πως παραγράφονται τα λάθη του, ούτε πως το ΠΑΣΟΚ δεν πρέπει να αλλάξει. Το εγχείρημα της Ελιάς, είναι μια εξαιρετικά σημαντική χειρονομία, ένα άνοιγμα στον νέο κόσμο της παράταξης, και η αναζήτηση ενός νέου ρόλου για την σύγχρονη κεντροαριστερά. Και γιαυτό αξίζει να στηριχτεί και να πετύχει παρά τις δυσκολίες.
– Αποτελέσατε διακριτό πρόσωπο στις διεργασίες του εγχειρήματος των «58», οι οποίοι δε συμμετέχουν στο ψηφοδέλτιο της ΕΛΙΑΣ, παρ όλη την αρχική ευοίωνη υποδοχή του από την κοινή γνώμη. Ήταν η μη συμμετοχή τους μια νομοτελειακή εξέλιξη; Τι οδήγησε τελικά στο να μη συμμετάσχουν;
Η Πρωτοβουλία των 58 βρήκε μεγάλη απήχηση διότι πράγματι, όπως σας είπα και πριν, ο κόσμος της Κεντροαριστεράς επιζητεί την ένωση και την ανανέωση του χώρου. Η άρνηση της ΔΗΜΑΡ, οι σκληρές «αρτηρίες» που υπάρχουν ακόμα μέσα στα κόμματα και η αδυναμία των 58 να προχωρήσουν με θάρρος μετά την αλλαγή που έγινε με τον σταυρό προτίμησης, δυστυχώς άφησε ημιτελή την προσπάθεια ένωσης της Δημοκρατικής Παράταξης. Οι διεργασίες πάντως θα συνεχιστούν και μετά τις ευρωεκλογές, με περισσότερους συνομιλητές, και με περισσότερα πολιτικά δεδομένα στο τραπέζι.
– Η ΔΗΜ.ΑΡ. επέλεξε να μείνει σταθερή στην τροχιά που έχει χαράξει και να μη συζητήσει καν τη συμπερίληψή της σε ένα ενιαίο σχήμα του χώρου της Κεντροαριστεράς. Πόσο ανασταλτικός παράγοντας μπορεί να σταθεί αυτή η επιλογή της, εκτιμάτε, στην ομογενοποίηση του χώρου;
Η ΔΗΜΑΡ έκανε μια πολύ γενναία επιλογή αρχικά, με το να συμμετάσχει στην κυβέρνηση. Γρήγορα όμως απόδειξε πως δεν μπορούσε να αντεπεξέλθει σε αυτό που ονομάζουμε πραγματική πολιτική, με ευθύνες, συγκρούσεις,αποφάσεις με κόστος. Οφείλεται σε μεγάλο βαθμό και στην κουλτούρα της Ελληνικής Αριστεράς που προτιμούσε τον προνομιακό ρόλο της διαμαρτυρίας. Υπάρχουν ωστόσο πολύ αξιόλογα στελέχη στην ΔΗΜΑΡ, και αρκετοί αξιόλογοι νέοι , με δημοκρατικό ήθος, και σοσιαλδημοκρατικές καταβολές, και θα ήθελα στο μέλλον να βρεθούμε μαζί. Δυστυχως η έξοδος της ΔΗΜΑΡ απο την κυβέρνηση και η πορεία που ακολούθησε μετά τόσο σε επίπεδο συνεργασιών όσο και σε ρητορική, δεν έπεισε. Θέλω να ελπίζω πως μετά τις ευρωεκλογές θα μπορεί να δει καθαρότερα τα πράγματα.
– Το κόμμα του Σταύρου Θεοδωράκη, το «Ποτάμι», δείχνει να αποσπά στις σφυγμομετρήσεις την αποδοχή και τη συναίνεση ικανού ποσοστού των προτιμήσεων των πολιτών. Το σχόλιό σας;
Θεωρώ πως τόσο η πρωτοβουλία των 58, όσο και η εξέλιξή της, η Ελιά, αλλά και το Ποτάμι, εκφράζουν το αίτημα του προοδευτικού κόσμου της χώρας για ανανέωση, για αλλαγές στην χώρα και το πολιτικό σύστημα. Η κάθε προσπάθεια έχει τα όρια της, τα μειονεκτήματά της. Όπως η Ελιά πρέπει να σηκώσει το βάρος της ευθύνης για να μείνει η χώρα όρθια και αυτό της κοστίζει, έτσι και η πλήρης απόρριψη όλου του πολιτικού συστήματος όπως την κάνει το ποτάμι και η προήγηση της επικοινωνίας έναντι της πολιτικής ευθύνης, σίγουρα περιορίζουν την δυναμική του. Θεωρώ πάντως, πως πρέπει να διατηρούμε όλοι οι προοδευτικοί πολίτες ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας, διότι πλέον οι διαιρέσεις στην κοινωνία είναι μάλλον οριζόντιες, παρά κάθετες. Και αυτό είναι ένα νέο στοιχείο στο πολιτικό σκηνικό, το οποίο οφείλουμε να το λάβουμε υπόψιν όλοι μας. Προς το παρόν πάντως η Ελιά έχει το ηθικό πρόσημο με το μέρος της, διότι η στήριξη της χώρας είναι εκ των ουκ άνευ και το Ποτάμι ακόμα δεν έχει σαφείς θέσεις.
– Πόσο κοντά ή πόσο μακριά βρίσκεται η προσδοκία ενοποίησης των κομμάτων και των κινήσεων του ευρύτερου κεντροαριστερού χώρου σε ενιαία κομματική έκφραση;
Θέλω να πιστεύω πως η ζύμωση που έχει ξεκινήσει στον κεντρώο/κεντροαριστερό χώρο, θα συνεχιστεί και μετά τις ευρωεκλογές. Θα γίνουν πολλές ανακατατάξεις στο πολιτικό σκηνικό, και θα αφορά και το αριστερό μέρος του πολιτικού συστήματος,αλλά και το δεξιό. Σημασία έχει οι ανακατατάξεις αυτές να καταλήξουν σε αξιόπιστες πολιτικές προτάσεις, σε δυνατούς δημοκρατικούς πολιτικούς φορείς και σε ενίσχυση των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων στη χώρα. Αισθάνομαι περισσότερο μέλος της μεγάλης κεντροαριστεράς γενικά, παρά μέλος ενός κόμματος με την στενή έννοια. Το ίδιο θεωρώ και για πολλούς συμπολίτες μου και στελέχη του ευρύτερου χώρου. Γιαυτό και είμαι αισιόδοξος πως οι ζυμώσεις, αυτή τη φορά θα έχουν ευτυχή κατάληξη.
– Τι έχει να συνεισφέρει, κ. Επιτροπάκη, μια τέτοια προοπτική στο πολιτικό μας σύστημα;
Θα προσφέρει κάτι εξαιρετικά σημαντικό, κάτι που λείπει από το πολιτικό σύστημα και ονομάζεται κουλτούρα συναινέσεων, και κουλτούρα συμβιβασμών.Αυτό και μόνο, θα αλλάξει το κλίμα μέσα στο οποίο διεξάγεται ο πολιτικός διάλογος και η πολιτική πράξη στην χώρα. Και αν θέλουμε πραγματικά να μεταμορφώσουμε προς το καλύτερο την Ελλάδα θα χρειαστούν συναινέσεις. Το δεύτερο στοιχείο είναι πως αν τα καταφέρει ο προοδευτικός πόλος και ανασυγκροτηθεί επιτυχώς, θα μπορέσει να δώσει το νέο του στίγμα και «συμπαρασύρει» με την θετική έννοια και τα υπόλοιπα κόμματα να προσαρμοστούν στο νέο τοπίο.
– Ποια είναι , κατά την εκτίμησή σας, τα επόμενα βήματα που πρέπει να γίνουν στο χώρο της ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας την επαύριο των εκλογών;
Η Ελληνική σοσιαλδημοκρατία έχει μια πολύ δύσκολη αποστολή. Πρέπει να συνδυάσει την ανάγκη για πολιτική και οικονομική σταθερότητα, παράλληλα με την αναγέννησή της τόσο σε ιδεολογικό επίπεδο όσο και με την ανανέωση των δεσμών με τα κοινωνικά στρώματα που παραδοσιακά υπηρετεί. Κι εκεί όμως, χρειάζεται μια νέα προσέγγιση. Ο κόσμος της παραγωγής, η νεολαία,οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα δεν μπορεί να συνεχίσουν να είναι στο περιθώριο, διότι σε μεγάλο βαθμό η ελληνική κεντροαριστερά ταυτίστηκε με τον κρατισμό και τον δημόσιο τομέα της οικονομίας. Άρα, χρειάζεται ένα νέο αφήγημα, ένα νέο συμβόλαιο, το οποίο θα βασίζεται σε ένα σύγχρονο πρόγραμμα που θα μπορέσει να εκφράσει αντιπροσωπευτικά τα μεσαία και κατώτερα στρώματα που έχουν πληγεί από την κρίση. Ταυτόχρονα όμως θα δώσει ευκαιρίες και κίνητρα στα δυναμικά στρώματα της κοινωνίας να δημιουργήσουν, να καινοτομήσουν, να διαμορφώσουν ένα πιο λειτουργικό πλαίσιο. Επιπλέον, χρειάζεται να ανασυγκροτήσουμε το κοινωνικό κράτος, να γίνει ανταποδοτικό και προσβάσιμο σε όλους τους πολίτες. Τέλος, μια πλατφόρμα μεγάλων θεσμικών μεταρρυθμίσεων στην χώρα που θα θεραπεύσει όλες τις υστερήσεις μας σε κομβικούς τομείς όπως το πολιτικό σύστημα,η Δικαιοσύνη, η αξιοκρατία στην δημόσια διοίκηση, η ενίσχυση των ανεξάρτητων αρχών, το εκλογικό σύστημα κ.α. Όλες αυτές οι παρεμβάσεις σημαίνουν καλύτερη εμπειρία του πολίτη στην επαφή του με το κράτος, ίσες ευκαιρίες για όλους, δίκαιη αλλά και παραγωγική αναδιανομή του παραγομένου πλούτου.
ΕΥΡΩΠΑΪΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ
-Τι θεωρείτε ότι διακυβεύεται σε αυτές τις ευρωεκλογές σε ευρωπαϊκό επίπεδο και τι στο εσωτερικό πολιτικό μέτωπο;
Στις ευρωεκλογές αυτές θα δοθεί μια μεγάλη μάχη μεταξύ δύο σοβαρών μεν, αλλά διακριτών πολιτικών στο ευρωπαϊκό επίπεδο. Η μία, η συντηρητική αντίληψη, που θέλει την ανάπτυξη να έρχεται μέσα από την σκληρή δημοσιονομική πειθαρχία,την λιτότητα, και την εσωτερική υποτίμηση ως μέσον αύξησης της ανταγωνιστικότητας, και εκείνη των Σοσιαλιστών που θεωρούν πως χωρίς στοχευμένες και θαρραλέες πολιτικές απασχόλησης, σε συνδυασμό με την υιοθέτηση νέων εργαλείων στην κατεύθυνση της πολιτικής, οικονομικής και τραπεζικής ενοποίησης, η Ευρώπη θα καταλήξει ένας κρατήρας υψηλής ανεργίας, με προνόμια μόνο για τις παλιότερες γενιές, άνυδρη οικονομικά και κοινωνικά και ουραγός σε μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία, με κίνδυνο την οριστική της αποτυχία.
– Οι Κεντροδεξιές δυνάμεις της Ευρώπης έχουν ως δόγμα τους τη σκληρή λιτότητα και το δραστικό περιορισμό των δημοσιονομικών ελλειμμάτων. Κάτι που βιώσαμε με ακραίο κι επώδυνο χώρο στη χώρα μας τα 4 τελευταία χρόνια και που εξακολουθούμε να βιώνουμε και σήμερα. Ποια είναι με ,απλά λόγια, η εναλλακτική πρόταση των ευρωπαίων σοσιαλιστών; Με ποιες δράσεις-προτάγματα θεωρούν οι ευρωπαίοι σοσιαλιστές ότι θα καταφέρουν να άρουν τις ογκούμενες περιφερειακές ανισότητες που διέπουν τη σημερινή ευρωπαϊκή πραγματικότητα; Κι αναφέρομαι κυρίως στο χάσμα Βορρά-Νότου.
Το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Kόμμα έχει καταρτίσει ένα εξαιρετικά μελετημένο και ισορροπημένο πρόγραμμα δέκα σημείων, το Europe back to Work, και το οποίο περιλαμβάνει μέτρα που θα αυξήσουν την απασχόληση και την ανάπτυξη, χωρίς να υπονομεύσουμε τον στόχο για δημοσιονομική πειθαρχία ωστόσο. Πέρα από την ενίσχυση με μεγαλύτερο προϋπολογισμό υφισταμένων προγραμμάτων, προτείνει την εισαγωγή εγγυημένου εισοδήματος για κάθε Ευρωπαίο πολίτη, αναδιατάξεις στην αγορά και τον καταμερισμό της εργασίας και της επιχειρηματικότητας, την ανάπτυξη σύγχρονων υποδομών και δικτύων σε όλη την περιφέρεια , την επένδυση σε καθαρές μορφές ενέργειας και φυσικά την πρόοδο στο θέμα της τραπεζικής αλλά και πολιτικής ενοποίησης. Προτείνω στους αναγνώστες σας να αναζητήσουν το πρόγραμμα του ΕΣΚ στο διαδίκτυο, μιας και εδώ δεν μπορώ να γίνω αναλυτικότερος. Πρόκειται πάντως για μια εντελώς διαφορετική φιλοσοφία για το πως θα λυθούν τα προβλήματα στην Ευρώπη, και κυρίως μια νέα ματιά στο πως θα πρέπει τα κράτη αλλά και η ίδια η ΕΕ να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις της κρίσης και του μέλλοντος της. Είμαι εξαιρετικά ικανοποιημένος από το πρόγραμμα του ΕΣΚ και θα είναι εξαιρετικά ελπιδοφόρα για την Ελλάδα η νίκη του Μάρτιν Σουλτς.
ΕΛΛΑΔΑ
– Ειδικότερα στον ελληνικό χώρο: Οι πολίτες-κάτοικοι της περιφέρειας αισθάνονται μονίμως ως πολίτες «β΄κατηγορίας» σε τομείς ενδεικτικά όπως οι προτεραιότητες ανάπτυξης, οι σχέσεις με την κρατική μηχανή και τη δημόσια διοίκηση, ο πολιτισμός κ.α. Μπορεί μια τέτοια πραγματικότητα να είναι συμβατή με την προσδοκία για ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος; Και πώς μπορεί αυτό να αναστραφεί, έστω κι εν μέρει;
Έχετε απόλυτο δίκιο στην παρατήρησή σας. Η Ελληνική Περιφέρεια ακόμα δεν έχει αποσπάσει από το κεντρικό κράτος της ισχύ και ανεξαρτησία που θα της επέτρεπε όχι απλά να συγκλίνει αλλά και να ανταγωνιστεί το κέντρο. Γιαυτό και πρέπει να λάβουν μεγαλύτερες εξουσίες οι περιφέρειες, να γίνουν λιγότερες αλλά πιο συμπαγείς, να μπορούν να επιβάλουν φόρους ή να αξιοποιούν τον τοπικό πλούτο, να αποφασίζουν μόνες τους για μια σειρά θέματα, να προσελκύουν επενδύσεις αλλά και ευρωπαϊκά κονδύλια στοχευμένα στις ιδιαιτερότητες της περιοχής τους και γενικά να αναπτύξουν τα δικά τους ιδιαίτερα δίκτυα ανθρώπων, συντελεστών, πηγών πλούτου. Και σε αυτό πρέπει να βοηθήσει τόσο η κεντρική εξουσία, όσο και η Ευρώπη.
– Ελάχιστοι είναι σήμερα ικανοποιημένοι από την αποδοτικότητα και τον τρόπο λειτουργίας του δημοσίου τομέα στη χώρα μας. Για πολλούς δε, κι από ποικίλους χώρους, θεωρείται και χαρακτηρίζεται ως « ο μεγάλος ασθενής». Υπάρχει, κι αν υπάρχει, ποια είναι αυτή, μια σύγχρονη ενδιάμεση θέση ανάμεσα στη δεξιά απαίτηση περί «λιγότερου κράτους» και στην πρακτική ΣΥΡΙΖΑ για την κάλυψη-προώθηση των συμφερόντων του συντεχνιακού κράτους;
Το πεδίο αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα της σύγχρονης σοσιαλδημοκρατίας. Πως θα ξεφύγει από τον παραδοσιακό κρατισμό που τελικά και ανισότητες δημιουργεί αλλά και σπατάλες, και πως από την άλλη θα δημιουργήσει ένα σοβαρό κοινωνικό κράτος, θα ιεραρχήσει το δημόσιο συμφέρον πάνω από το συντεχνιακό, θα προετοιμάσει σωστούς και αμοιβαίους συμβιβασμούς που θα επιτρέψουν κοινωνική ειρήνη, και θα προωθήσει μια Δημόσια Διοίκηση αξιοκρατική, αξιολογούμενη, διαφανή, αποτελεσματική, σύγχρονη, στην υπηρεσία των πολιτών και όχι των εργαζομένων σε αυτήν. Και θεωρώ πως είναι η μόνη πολιτική που μπορεί να βγάλει την χώρα από την κρίση και να την οδηγήσει στην νέα εποχή.
– Περιστολή της δράσης και της απήχησης της Χρυσής Αυγής: Ποια είναι από τις δύο η πλέον κατάλληλη στρατηγική επιλογή; Έμφαση στα ποινικά ή στα πολιτικά μέσα;
Ο Δήμαρχος Αθηναίων κ.Γιώργος Καμίνης, έδωσε πρόσφατα μια πολύ εύστοχη απάντηση στην ερώτησή σας. Η λύση είναι η απόλυτη εφαρμογή της νομιμότητας. Και όχι φυσικά με την μεταφορά της ατζέντας της στο πολιτικό μικροκομματικό παίγνιο. Κατά τη γνώμη μου πρέπει να κάνουμε χρήση και των πολιτικών και των ποινικλων μέσων. Διότι εδώ έχουμε να κάνουμε με μια εγκληματική οργάνωση. Σε μια Δημοκρατία βεβαίως, ποτέ δεν διώκουμε το φρόνημα, ακόμα και των φασιστών. Αλλά η Δημοκρατία θα προστατέψει και τον εαυτό της και τον τελευταίο πολίτη αυτής της χώρας από ρατσιστικά εγκλήματα, από φασίζουσες πρακτικές και εγκληματικές πράξεις. Και έχουμε πολλή δουλειά να κάνουμε για να ενισχύσουμε την Δημοκρατική μας κουλτούρα, το κράτος δικαίου και την αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος.
– Σας ευχαριστώ πολύ !
Εγώ σας ευχαριστώ για την συνέντευξη.